سروده یاسمین آرنگ
و زن تنهاست
زنی که آوازهایش از اتاق رد شده اند
و پابرهنه تا دریا دویده است
و موهایش را در شاخه های بید به باد داده است
زن تنهاست
به انبوه تمام زنانی که دریا را ندیدند
و موهایشان را لای در جا گذاشتند
زن تنهاست