به پیش اهل جهان محترم بود آنکس // که داشت از دل و جان احترام آزادی



پنجشنبه، اردیبهشت ۲۴، ۱۳۹۴

زن تنهاست

 سروده یاسمین آرنگ 


زن تنهاست

- و زن تنهاست
- زنی که آوازهایش از اتاق رد شده اند
- و پابرهنه تا دریا دویده است
- و موهایش را در شاخه های بید به باد داده است
- زن تنهاست
- به انبوه تمام زنانی که دریا را ندیدند
- و موهایشان را لای در جا گذاشتند
- و زن تنهاست

- زنی که دست هیچ مردی به گردنش نرسید
- و بی اجازه از خواب بیشه ها به دریا زد.

مدرسه فمینیستی: شعر «زن تنهاست» سروده یاسمن آرنگ است که پیشتر در مجموعه شعر پروانگی، توسط نشر برزآفرین در سال 1393 به صورت کاغذی منتشر شده است: