خواب ابدی اسطوره سیاه

 

مرگ محمدعلی یک جهان را متأثر کرده است

 از محمدعلی نمی‌شود گذشت. حتی اگر چند روزی از مرگش گذشته باشد. «اسطوره» فراموش‌ناشدنی است. مرگ محمدعلی یک جهان را متأثر کرده است؛ از خاورمیانه تا آفریقا، از شرق دور تا غرب. محمدعلی موضوع مشترک همه مردم جهان است. او سال‌ها بدل همه ناتوانی‌هایشان بوده است. محمدعلی همه آن چیزهایی را که مردم نتوانسته‌اند، توانسته است. او به دستور نجنگیده است، او به دستور سرباز نشده است. او به دستور زندگی نکرده است. محمدعلی به دستور مشت نزده است. او فقط یک گلادیاتور و مشت‌زن نبوده است. او برای خودش و با اصول خودش زیست کرده است؛ برای خودِ خودش تا در یادها بماند. جوان هم بماند. عکس ۷۴سالگی‌اش بر جلد هیچ روزنامه‌ای نیست. گویی در همان اوج افسانگی مرده باشد؛ در اوج زیبایی و تنومندی و پیروزی. گویی در ۷۴سالگی نه موی سپیدی دارد و نه چینی به صورت. گویی محمدعلی بعد از ناک‌داون فریزر و فورمن در دهه‌های ۶۰ و ۷۰، تمام کرده باشد. روزنامه ایندیپندنت بریتانیا یکی از نقل‌قول‌های ماندنی محمدعلی را بعد از درگذشتش روی جلد آورده همراه با عکسی از دوران اوج؛ «غیرممکن» تنها یک کلمه دهان‌پرکن است که از زبان مردان کوچک ادا می‌شود تا با گفتن آن راحت‌تر زندگی کنند و کمتر در پی تغییر باشند.

سحر طلوعی