به مناسبت ششم اوت ۲۰۱۸
از آنجا که امکان شرکت در جمع شما را که بخاطر قدردانی از زحمات و فداکاری های بزرگمرد آزاده و وطن پرستی که همه چیز خود را برای دست یابی به استقلال و آزادی ایران در طبق اخلاص گذاشت برایم میسر نشد، دوست دارم از راه دور و از این طریق با بیانی خالصانه در این ارجگزاری و قدردانی شریک باشم.
دکتر شاپور بختیار یک عمر در کنار دکتر ﻣﺣﻣﺩ مصدق و همراه وهمدل با نهضت ملی برای سربلندی مردم بلازده ایران مبارزه نمود و سرانجام نیز در این راه پرافتخار جان خود را از دست داد.
در آن زمان ودر بحبوحه ی شوروهیجانی که علیه دیکتارتوری شاه به راه افتاده بود و خمینی نیز با خدعه وتزویر در تکاپوی کسب قدرت و برپا ساختن حکومت ولایت فقیه بود، دکتر شاپور بختیار با دوراندیشی و تیزبینی قابل تحسینی و برخلاف عقیده صاحب نظران آن زمان تصمیم گرفت با قبول نخست وزیری و ایجاد ثبات در جامعه ی پریشان و متشنج در آن مقطع تاریخی از پیشروی ارتجاع سیاه مذهبی که نتیجه ای جز تباهی و ایجاد یک حکومت استبداد دینی نداشت جلوگیری نماید.
با این که او توانست با وجود مشکلات و کارشکنی های پی در پی و فراوان اقدامات مؤثری در جهت بهبود وضع موجود انجام دهد، لیکن شوربختانه بخاطر فقدان حمایت از جانب نیروهای ملی و ازادیخواه و نیروهایی که مدعی طرفداری از ازادی، استقلال و تمامیت ارضی ایران بودند، یک همبستگی، وحدت و همدلی برای جلوگیری از پیروزی ارتجاع سیاه مذهبی بوجود نیامد و سرانجام آن کوشش که می توانست در آن مقطع تاریخی با وحدت عمل همه نیروهای آزاده و مترقی و دموکرات به پیروزی نهائی دست یابد با شکست مواجه گردید و امروز مردم ما چهل سال است که تاوان جانکاه آن غفلت و ضعف در تصمیم گیری ها را با تحمل شکنجه، ظلم و ستم و اعدام می پردازند.
دوستان گرامی
مردم چین ضرب المثل زیبایی دارند؛ می گویند که کودک اول زمین خوردن را یاد می گیرد و از طریق زمین خوردن است که راه رفتن را می آموزد. مردم ایران تا کنون چندین وچندبار زمین خورده اند ومن امیدوارم که این آخرین زمین خوردن ما باشد.
ما برای آزادی، استقلال و تمامیت ارضی ایران راهی جز مبارزه، و ادامه ی راه مصدق و بختیار و نهضت ملی ایران ندرایم. ما قادریم و می توانیم با تجربه از زمین خوردن های خود و با بحث و گفتگو و ایجاد وحدت و هماهنگی همه ی نیروهای ملی و آزادیخواه، یعنی نیروهایی را که اتکائی جز به مردم ایران ندارند راه را برای ایجاد یک حکوت مردمی هموارسازیم.
وقت تنگ است و احتمال آشفتگی ها و آشوب های بیشتر و از هم گسیختگی شیرازه ی نظم و وحدت در کشور ما بسیار.
زمان آن است که همه ی صاحبان عزم و همتی که دل جز در گرو آزادی ملت و سعادت مردم ندارند دست به دست یکدیگر داده راه را برای پایان این شب تاریک باز کنند و با اتحاد عمل خود پایه های ایران سربلند فردا را بگذارند.
پیروزی از آن ملت هایی است که برای آزادی خود از کوشش و گذشت های لازم برای اتحاد فروگذار نمی کنند.
علی گوشه
