***
روز سه شنبه در حیاط زندان مشغول بازی والیبال بودیم که یکی از بچه ها خبر انتخاب نیلوفر بیانی و سپیده قلیان و من را از طرف بی‌بی سی به عنوان زنان شجاع داد. آن شب بند ۶۴ نفره ما غرق شادمانی و تبریک شده بود و از اینکه۳ زن زندانی در فهرست زنان شجاع و تاثیر گذار جهان قرار گرفته بودند، احساس قدرت کرده و انگیزه ای مضاعف گرفتیم.
آن هم درست زمانی که زنان در جنبش اعتراضی اخیر در ایران پیشرو هستند. آن شب در این فکر بودم که شجاعت به عنوان یکی از فضایل انسانی قابل احترام و تمجید و باعث رشد فرد است، اما واقعیت این است که بازتاب و دیده شدن فعالیت ها و مبارزات،تاثیر گذاری آن را بر روی زندگی انسانها فزونی می بخشد و از طرفی بر جسارت و شجاعت فرد می افزاید و البته در کشورهایی با حکومت سرکوبگر، امنیت فرد را تا حدودی تضمین می کند.
می خواهم بگویم اگر رسانه ها نبودید بسیاری از وقایع و جنبش ها و افراد تلاشگر و مبارز به رغم شجاعت و شهامت و ایستادگی و آرمان خواهی چنین تاثیری در جهان پیرامونشان نمی گذاشتند و دامنه محدودی از افکار و اذهان را درگیر کرده و میزان محدودی از تغییرات و تحولات را رقم می زدند و تعداد بیشتری از انسان های مبارز و فعال ، زندگیشان به راحتی از دست می رفت.
ماههاست که کشور من شاهد خیزش عظیم مردمی و اعتراضات گسترده خیابانی است که به دنبال گذار مسالمت آمیز از جمهوری اسلامی و تحقق دموکراسی و حقوق بشر و پایان بخشیدن به استبداد هستند. زنان در این جنبش اعتراضی، تاثیر به سزایی داشته و حکومت استبدادی و زن ستیز در سرکوب این جنبش ، برخورد خشونت بار با زنان را شدت بخشیده است.
تعرض به زنان به عنوان یکی از ابزار و اهرم های فشار و سرکوب زنان که پیشتر نیز وجود، در این وقایع به طور گسترده در حین بازداشت و در بازداشتگاهها اعمال شده است. این امر مرا واداشت تا به اعتراض به مسئله تعرض به زنان و تلاش برای افشا و توقف آن بپردازم و تقاضا دارم در انتشار آن در سطح افکار عمومی جهانی به منظور توقف این شیوه سرکوب غیر انسانی زنان ما را یاری نمایید.
طی روزهای اخیر تعدادی از بازداشت شدگان وقایع اخیر، از محل دستگیری هایشان در خیابانها و از سلول های انفرادی بندهای امنیتی اوین و برخی بازداشتگاههای نامعلوم و از زندان قرچک ورامین به بند عمومی زنان اوین منتقل شده اند که روایت های تکان دهنده ای از شیوه های تعرض به زنان دارند .
یک ماه پیش یکی از بازداشت شدگان که در واقع در خیابان ربوده شده بود ، به قرنطینه بند ما در اوین منتقل شد. دختر جوانی بود که از فعالان شناخته شده است و علی رغم تجربه تلخ تعرض جنسی ، با روحیه بسیار بالا و محکم و مقاوم به زندان آمد. او از لحظه ورود به قرنطینه بند، شکایت از مامور متعرض و اعتراض به تعرض جنسی را کتبا به زندان اعلام کرد و خواهان رسیدگی شد.
آثار کبودی و زخم بر روی شکم و دور مچ دست و مچ پایش را دیدم. او در خیابان در حال رفتن از خانه به محل دیگری بازداشت شده بود و اصلا در تجمعات خیابانی بازداشت نشده بود ، اما بازداشتش با خشونت همراه بود . حین انتقال به زندان با دستبند، یک دست و یک پایش را به گیره های بالای سرش در ماشین بسته بودند و در حالتی که او آویزان بوده و مامورها در داخل ماشین بودند، با دست مورد تعرض جنسی قرار گرفته بود. شکایت دختر جوان سرشناس نه تنها موجب رسیدگی نشد، بلکه علی رغم تجمع و تحصن و اعتراضات ما در بند ، پس از ۴ روز به اجبار به زندان دور افتاده قرچک منتقل شد .
چند روز پیش چند نفر از فعالان مدنی شناخته شده از زندان قرچک ورامین به بند زنان اوین منتقل شدند. آنها روایت‌های متعددی از آزار و تعرض به زنان بازداشتی و معترضان اخیر داشتند. این روایت ها و اعتراض به تعرضات جنسی فیزیکی و کلامی چند بار به مقامات مسئولی که برای بازدید به زندان قرچک رفته بودند، گفته شده است.
از جمله در تاریخ ۱۸ آذر مسئول حقوق بشر قوه قضاییه آقای (کاظم) غریب آبادی و بیشتر از آن رییس سازمان زندانها آقای حیات الغیب و نمایندگان مجلس از جمله زهره الهیان که برای رسیدگی به وضعیت بازداشتی ها به زندان قرچک رفته بودند، این روایت ها و شکایتها را شنیده و قول پیگیری داده بودند که متاسفانه نه تنها رسیدگی صورت نگرفته بود بلکه صدا و سیمای حکومتی در برنامه ۲۰:۳۰ آن را تکذیب کرده و به محض اعتراض و پیگیری فعالان مدنی بازداشتی در قرچک از جمله خانم ها ویدا ربانی و مژگان اینانلو انها را از زندان قرچک به اوین منتقل کردند تا صدای بازداشت شدگان به جایی نرسد.
یکی از دختران پس از بازداشت در خیابان در تجمعات اعتراضی توسط ۲ نیروی امنیتی سوار موتور می شود. یک مامور به عنوان راننده در جلو و یک مامور به عنوان مراقب پشت سر او می نشینند و دختر ، بارها در میان راه مورد اذیت و آزار و تعرض جنسی فیزیکی قرار می گیرد.
یکی دیگر از زنان بازداشتی در تجمعات، در سلول بازجویی در زندان قرچک مورد تعرض فیزیکی از ناحیه سینه هایش توسط بازجو قرار می گیرد و پس از داد و فریاد و اعتراض زن ، مرد بازجو از سلول بیرون می رود.
زنان عموما در محل بازداشت در کوچه و خیابان و همچنین بازداشتگاههای موقت و حین بازجویی در سلول با فحاشی‌های رکیک جنسی و الفاظ الت جنسی مواجه شده اند. یکی از عوامل ایجاد و امکان تعرض جنسی فیزیکی و کلامی به زنان ، اعزام آنها از زندان قرچک به آگاهی شاپور است. آگاهی شاپور یکی از بدنام ترین و مخوف ترین بازداشتگاهای تهران است که محل به اصطلاح اعمال بازجویی های فنی است و ضرب و شتم و آویزان کردن و شکنجه‌های فیزیکی برای گرفتن اقرار و اعتراف در آن امری رایج است و آمار چشمگیری از کشته شدگان در بازجویی را دارد.
اغلب، بازداشت شدگانی با اتهامات سنگین سرقت ، قتل و شرارت به آگاهی شاپور برده می شوند تا بازجویی فنی صورت بگیرد وجای طرح این سوال جدی وجود دارد که چرا دختران ۱۷ ، ۱۸ ساله به آگاهی شاپور برده می شوند.
واقعیت این است که بازگو کردن این تعرضات بی شرمانه از سویی می تواند موجب ایجاد ارعاب و وحشت در میان خانواده ها شود و از سویی دیگر بازگو نکردن آن سرپوشی بر جنایات حکومت بوده و افشا نکردن آن موجب تداوم این شیوه سرکوبگرانه علیه زنان می شود. لذا به نظر می رسد که می بایست تعرض به زنان فعال و مبارز و معترض در ایران را به شکل گسترده و قدرتمند در سطح جهانی بازگوکرد تا با افشای آن، عامل و باعث توقف آن شویم و مسئله تعرض به زنان را از عامل تهدید و عقب نشینی زنان به عوامل تضعیف و عقب راندن حکومت متعرض تبدیل کنیم.
اینجاست که تاکید دارم شجاعت و جسارت و ایستادگی و مبارزه چنانچه با انعکاس رسانه ای و نهاد حامی حقوق بشر همراه گردد ، تاثیر کارسازی خواهد داشت و دستاورد به همراه خواهد آورد. به ویژه اینکه در وضعیت فعلی به دلیل سرکوب گسترده حکومت ، نهادهای مدنی مستقل مردمی تحت فشار بوده و فعالان مدنی در حوزه های مختلف در بازداشت و زندان بسر می برند در فقدان نهادهای مدنی قدرتمند مستقل مردمی ، توجه و حمایت رسانه ها و نهادهای حامی بین المللی حقوق بشر و افکار عمومی جهانی امری ضروری است.
به عنوان یک زن فعال مدنی که برای گذار مسالمت آمیز مردم از حکومت دینی و استبدادی وزن ستیز و برای تحقق دموکراسی و حقوق بشر و آزادی تلاش می‌کنم و خود طعم تلخ تعرض به زن را در ۳ دی ماه ۹۸ در زندان اوین چشیده و اعتراض کرده ام، باور دارم که ما زنان جسور و مقاوم و سرزنده و امیدوار در ایران علیرغم آگاهی از شیوه های سرکوب گرانه و خشونت آمیز حکومت و امکان تعرض و حتی تجاوز به خیابانها آمده و به مبارزه ادامه خواهیم داد و تا لحظه پیروزی یعنی استقرار دموکراسی و صلح و حقوق بشر و پایان دادن به استبداد عقب نشینی نخواهیم کرد.
