دیکتاتور مغرور لیبی تا آخرین لحظه صدای مردم را نشنید

قذافی با بستن راه اصلاح، هزینه سنگین انقلاب را بر دوش مردم گذاشت

دیکتاتوری که می گفت مخالفان را مانند موش از سوراخهایشان بیرون می آوریم و می کشیم در لوله ی فاضلاب در شهر سرت پیدا و کشته شد. او ۹ ماه برای ماندن تلاش کرد و در این راه حدود ۵۰ هزار نفر از هموطنانش را کشت و کشوری ویرانه بر جای گذاشت.

حمیدرضا جلایی پور، جامعه شناس و استاد دانشگاه تهران در گفت وگو با خبرنگار کلمه، در بررسی و ریشه یابی سقوط دیکتاتور مغرور لیبی می گوید:

حکومت ۴۲ ساله ی آقای قذافی برای مردم لیبی ضررهای زیادی داشت و اعتراضات مردم را برانگیخته بود اما قذافی و خانواده ی او تا آخرین لحظه نمی خواستند صدای اعتراض مردم را بشنوند.

وی گفت: تعقیب اخبار نشان دهنده ی این نکته بود که قذافی و سخنگویش همواره اعتراض مردم و مخالفین را به اجانب و بیگانگان معطوف می کردند و ظاهرا به این امر هم باور داشتند. وی در ادامه خاطر نشان کرد: اگر قذافی ۶ و یا ۹ ماه پیش صدای اعتراض مردم را می شنید دهها هزار تن از مردم کشورش کشته نمی شدند.

جلایی پور تاکید کرد: قذافی با شیوه ی استبداد ممتدی که در پیش گرفت راه اصلاح را کور کرد. وقتی راه اصلاح بسته می شود راه انقلاب باز می شود که آن هم پر هزینه است و قذافی با بستن راه اصلاح در واقع هزینه سنگین انقلاب را بر دوش مردم خود گذاشت.

این جامعه شناس با اشاره به سرنوشت حاکمانی چون قذافی و مبارک تشریح کرد: اینها وقتی حکومتشان طولانی می شود آن را علامت حق بودن خود می پندارند و با اعلام اینکه ما حق هستیم، مخالفینشان را نا حق می خوانند. از سوی دیگر افرادی که به اینها نزدیک می شوند و آنها را احاطه می کنند کسانی هستند که ترجیح می دهند به جای مردم حاکمان را پناه خود بدانند و مجیزگویی قدرت را می کنند. در نتیجه قذافی و مبارک و دیگران را در جهل و توهم قدرت فرو می برند.

جلایی پور افزود: مجیزگویان چنان حاکمان را در توهم نگاه می دارند که تا آخرین لحظه نمی توانند حقیقت و واقعیت را بفهمند و خود همین ها نیز ابزار کنترل و سرکوب مردم می شوند.

این روزنامه نگار و پژوهشگر اجتماعی می گوید: این حاکمان در چنین شرایطی و در چنین حصاری که قرار گرفته اند نمی فهمند که در جامعه چه می گذرد تا روزی که سیلی لخت واقعیت را تجربه می کنند. همان که امروز ظاهرا به بدن قذافی خورده است.

وی با یاد آوری این نکته که در کشور ما هم با شاه همین کار را کردند گفت: شاه را بدانجا رساندند که گفت هر که نمی خواهد برود. البته به نظر من او باهوش تر از مبارک و قذافی بود اما به هر حال وقتی صدای مردم را شنید دیگر دیر شده بود و وقتی هم فهمید زود تر رفت و مردم را بیش ازپیش به کشتن نداد. یعنی در مقابل خواسته نشدن و اعتراض مردم بهتر از مبارک و قذافی بود.

عضو شورای مرکزی جبهه مشارکت ایران اسلامی در پایان درباره وضعیت آینده لیبی گفت: ملت لیبی در این ۹ ماه رنج های زیادی کشیده اند و در آینده هم رنج های قابل توجهی هم در پیش خواهند داشت. بالاخره یک دولت سرنگون شده و تا دولت جدید بیاید و مستقر شود سختی های زیادی به مردم تحمیل می شود. مخصوصا اگر اهداف مردم لیبی تقویت مردم سالاری و عزت داخلیشان باشد فرآیند مشکلی وجود خواهد داشت. اما به هر حال مشاهده ی اخبار جشن های مردم لیبی نشان دهنده ی شادی آن ها است از اینکه یک مانع ۴۲ ساله از سر راهشان برداشته شده است.