به پیش اهل جهان محترم بود آنکس // که داشت از دل و جان احترام آزادی



شنبه، فروردین ۲۶، ۱۳۹۶

نمایش "انتخابات" و شبهه های تحریم شکن، کاوه جویا

شبهه ی "باید کاری کرد"!

قرار است در روز ۲۹  اردیبهشت امسال(۱۳۹۶) نمایش "انتخابات" دیگری، برای تعیین رئیس جمهور و اعضای شوراهای اسلامی شهر و روستا، از سوی رژیم جمهوری اسلاَمی برگزار شود.

تازه، این متفاوت دانستن کارگزاران حکومت به عنوان "بد" و "بد تر" افسانه ای بیش نیست. سران رژیم جمهوری اسلامی، از هر جناحی که هستند در جنایت، فساد و ناکارآمدی تفاوتی با هم ندارند. اختلافات آنها تنها بر سر قدرت و ثروتی است که از مردم ایران به تاراج می برند. حسن روحانی اعتدالی و ابراهیم رئیسی اصول گرا هیچکدام جز تیره روزی و فساد برای مردم ایران نیاورده است و نخواهد آورد و هر دو، مانند رؤسای جمهور پیش از خود، تنها "تدارکاتچی" های وفادار رهبر و نگهبانان رژیمی سرتاپا چرک و تبهکاری خواهند بود.
3 ـ شبهه ی "باید کاری کرد"!
کسانی از موضع "کنشگر اپوزیسیون" می گویند: در برابر رویداد "انتخابات" نمی توان منفعل بود؛ باید به عنوان کنشگر کاری کرد.
این کسان با چنین مقدمه ای، نتیجه می گیرند که باید در روز "انتخابات" از خانه بیرون آمد و با دادن رأی به نامزدهای جناح مقابل، دادن رأی به نامزدهای فرعی و نا معروف، یا دادن رأی باطله و حتی نوشتن شعارهای مخالفت آمیز روی برگه های رأی گیری، با این رویداد برخورد "فعالانه" کرد!
شگفت انگیز است که این کسان، پس از گذشت نزدیک به 4 دهه از حاکمیت جمهوری اسلامی، هنوز می اندیشند که رأی های ریخته شده در صندوق های نمایشی "انتخابات" این رژیم، چیزی را تعیین می کنند.
چنانکه گفته شد، رژیم جمهوری اسلامی تنها خواهان حضور فیزیکی ایرانیان در حوزه های رأی گیری و سود بردن از این صحنه برای تأمین اقتدار داخلی و بین المللی برای خویش است. برای رژیم تفاوتی ندارد که رأی دهنده چه چیزی روی برگه ی رأی بنویسد. همینقدر که شهروند پای صندوق بیاید، خواست حکومت را برآورده کرده است.
از سویی، سودمند ترین خدمت به ملت ایران در روز "انتخابات"، عدم شرکت در رأی گیری و دوری جستن از حوزه های "انتخاباتی" و محدوده ی آنهاست.
کسانیکه نگران "منفعل" ماندن در روز "انتخابات" هستند، در نظر گیرند که یک سال 365 روز دارد. اکنون که خواهان مبارزه ی "فعالانه" هستند، این مبارزه را در آن 364 روز دیگر سال به انجام رسانند. اما در این یک روز نمایش انتخابات رژیم، "انفعال"، به صورت دوری جستن از محدوده ی حوزه های رأی گیری و ترجیحاً در خانه ماندن، سودمند ترین نوع مبارزه با رژیم جمهوری اسلامی است، که با دادن پاسخ منفی به خواست رژیم و از این راه ضربه زدن بر اقتدار آن حاصل می شود.
 * * *
بیگمان شبهه های "تحریم شکن" و ترغیب کننده ی ایرانیان به شرکت در نمایش ننگین "انتخابات" فرمایشی رژیم، از اتاق های فکر حکومت سرچشمه گرفته، به دست رسانه های آشکار و ناشناس آنها در میان ایرانیان پخش می شوند، چنانکه گاه برخی از کنشگران شناخته شده ی اپوزیسیون را نیز به اشتباه می اندازند.[7]
در فرصتی که تا هنگام برگزاری نمایش نفرت آور "انتخابات" باقی است، می توان با روشنگری پیرامون شبهه افکنی های "تحریم شکن" کوشید تا این نمایش تبلیغاتی رژیم جمهوری اسلامی را تا جای امکان ناکام ساخت.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
 پی نوشت:
[1] ماده ی 21 اعلامیه ی جهانی حقوق بشر(مصوب 1948)، لزوم برگزاری انتخابات آزاد و راستین(نه صوری و نمایشی)، با حق برابر رأی دادن و نامزد شدن برای همه ی شهروندان را، برای تعیین حاکمان در هر کشور مقرر کرده است.
[2] شبهه ، به معنی شک و تردید است و در اصطلاح فلسفی و کلامی به سخنی گفته می شود که بر آن است تا باور کسی را نسبت به چیزی سست کند.
[3] Authority

 [4] ,( Jouvenel, Bertrand de, Sovereignty, An Inquiry into the Political Good. Translated by J. F. Huntington. (Chicago: University of Chicago Press, 1957, p.31.

 [5] ماکس وبر، 3 گونه افتدار سیاسی مشروع بر می شمرد: 1 ـ اقتدار سنتی، بر پایه ی عرف و عادت  2 ـ اقتدار فرهمندانه(کاریزمایی)، ناشی از شخصیت و جذبه ی یک رهبر برجسته  3 ـ اقتدار قانونی، ناشی از قانون مورد پذیرش مردم، چنانکه در حکومت دموکراتیک برقرار است
 .Weber, Max, Wirtschaft und Gesellschaft, Grundriß der verstehenden Soziologie, hg. von Johannes Winckelmann, 5.Aufl., Tübingen, 1980, S.122ff

 [6] در افتدار نامشروع، یا اقتدار عملی(de facto authority)، حکومت شهروندان را با ترساندن از مجازات ناچار به پیروی می کند، بر خلاف اقتدار مشروع(legitimate authority)،که مبتنی بر رضایت شهروندان است.
[7] برای نمونه، پیشنهاد رأی دادن به "کاندیدای غایب"، از عمار ملکی:
 http://news.gooya.com/2017/03/post-1400.php

 برگرفته از: ایران گلوبال


نظر:
با درود به هموطن گرامی و مبارز "کاوه جویا"؛ مقالۀ بسیار پربار و آگاهی بخشی را نوشته اید و به شخصه از خواندن مطلب شما استفاده کردم و لذت بردم .
کاوۀ گرامی ، باز هم معرکۀ انتخابات و باز هم گربه رقصانی ها و به میدان آوردن بوزینه ها برای نشان دادن جای دوست و دشمن . باز هم به میدان آمدن ماموت ها برای پایداری حکومت گرگ ها و کفتار ها و شغال ها و زالو ها . باز هم هشدار های رنگارنگ در رسانه های بد رنگ درباره چاره ناپذیری گزینش میان بد و بدتر . باز هم همان بازی ها و بازیچه ها!
این روزها از تلویزیون های درونمرزی پیام :
« شرکت در انتخابات ، آبروی نظام است و وظیفه شرعی » را می شنوید و از نوع ماهواره ای شان هم پیام :
« برو پای صندوق ، مهم نیست ، به هر کی می خواهی رای بده ، جز آیت الله قتل عام رئیسی . حتما برو ! »
وا مصیبتا ! که 39 است بر گردونۀ ننگین و آلوده رژیم آخوندها نشسته ایم و این همه کشتار و پلیدی و تباهی را می بینیم و باز هم نمی خواهیم از آن پایین بیاییم .
سهل است که بحث میان « انتخاب بد و بدتر » را به میان می کشیم که مبادا مردم آنی به خود آیند و بر آن شوند که این گردونه فساد آفرین را از گردش بازدارند و خود را از بدنامی تاریخی برهانند .
جان کلام ، همۀ ما مسئولیم . هر رایی که به صندوق انداخته شود ، حتی اگر سفید باشد ، یک رای به مقبولیت و رسمیت این رژیم خونخوارِ جمهوری اسلامی در پیشگاه جهانیان است .
هر رای به هر کسی ، یک رای به تداوم همه جنایات ، بگیر و ببند ها ، فسادهای نهان و آشکار ، غارت کشور و فرو افکندن بیش از پیش مردم در منجلاب فساد و تباهی است .

http://iranglobal.info/node/59716
ارسال شده توسط در