بسیاری از کسانی که از بیماری مزمن انسداد ریه (COPD) رنج می‌برند از این که به آن مبتلا هستند، بی‌اطلاعند. این افراد هنگامی به پزشک مراجعه می‌کنند که کار از کار گذشته است و چاره‌ای برای جلوگیری از پیشرفت آن وجود ندارد.
بیماری مزمن انسداد ریه که به (COPD) معروف است، در اثر تنگ شدن مجاری تنفسی و بروز اختلال در کارکرد ریه هنگام بازدم نمود پیدا می‌کند و نشانه‌های آن اغلب تنگی نفس، سرفه و ایجاد خلط سینه است. به گفته‌ی گرهارد سایبرشت، عضو هیئت امنای "نهاد پژوهش درباره‌ی بیماری‌های ریوی"، این بیماری اصولا قابل درمان نیست، ولی «می‌توان از پیشرفت سریع آن جلوگیری کرد.»
بیش از ۶۴ میلیون نفر در سراسر جهان به COPD مبتلا هستند، بدون آن که خود از آن با خبر باشند. بر اساس ارزیابی‌های سازمان بین‌المللی بهداشت (WHO)، سومین عامل مرگ و میر در جهان در سال ۲۰۳۰، بیماری COPD خواهد بود.
مهم‌ترین عامل ابتلا به این مرض، استعمال دخانیات و کشیدن سیگار است. کسانی که در محل کار خود ناگزیر به استنشاق هوای آلوده هستند، نیز اغلب از عوارض COPD رنج می‌برند. عامل وراثت، در دچارشدن به این گونه آسیب ریوی نقش، مهمی بازی نمی‌کند.
بروز COPD در اثر مصرف سیگار و مراجعه به پزشک
هنگام کشیدن سیگار، نیکوتین و سایر مواد مضر از راه بینی و دهان وارد ریه می‌شود و می‌تواند پرزهای مخاط آن را از بین ببرند یا به التهاب و آماس نسج‌های شش بیانجامد. تنگ شدن مجاری تنفسی و بافت ریوی موسوم به آمفیزم (Lungenemphysem) نیز یکی دیگر از عوارض مصرف سیگار نیکوتین‌دار است. این عوارض اگر به موقع تشخیص داده شود، تا حدی قابل درمان است.
میشائیل بارچوک، پزشک داخلی متخصص درمان آسیب‌های ریوی در شهر اولم آلمان می‌گوید: «مسئله این است که اغلب افرادی که سرفه می‌کنند یا دچار تنگی نفس نوع COPD هستند، هنگامی به پزشک مراجعه می‌کنند که بیماری پیشرفت کرده است.» به گفته‌ی او در این گونه موارد بسیاری از بافت‌های ریوی بیمار از بین رفته‌اند و قابل ترمیم نیستند.
جلوگیری از پیشرفت بیماری با ورزش
به گفته‌ی این متخصص، ترک سیگار، استنشاق هوای پاک، استفاده از داروهایی که باعث انبساط بافت‌های شش و لوله‌های تنفسی می‌شود، از جمله شیوه‌های جلوگیری از گسترش آسیب‌های ریوی نوع COPD است. بارچوک هم‌چنین گذراندن دوره‌ها‌ی "فراگیری تکنیک‌های موثر تنفس" را برای این که بیمار بتواند به راحتی نفس بکشد، توصیه می‌کند.
میشائیل بارچوک هم‌چنین معتقد است که فعالیت‌های ورزشی یکی از راه‌های مبارزه با گسترش بیماری مزمن انسدادی ریه است. او هشدار می‌دهد که ترس از دچار آمدن به تنگی نفس نباید از میزان فعالیت‌های بدنی بیمار بکاهد. به نظر این پزشک، کمبود حرکت اغلب به وخیم‌تر شدن وضعیت شش‌ها می‌انجامد: «بی‌حرکتی باعث آب‌شدن و کاهش قدرت ماهیچه‌ها می‌شود. در نتیجه بدن توانایی‌های خود را از دست می‌دهد. این امر به نوبه‌ی خود سبب اخلال در کارکرد ریه می‌شود.»
نوع حاد بیماری COPD، بالا رفتن میزان تپش قلب را هم به همراه دارد.
دویچه وله
