به مناسبت بیست‌ونهم اسفند سالروز قانون ملی شدن صنایع نفت کشور
و بستن پایگاه استعمار انگلیس
نهضت مقاومت ملی ایران پیش از شادباش به مناسبت فرارسیدن نوروز باستانی، روز فرخنده‌ی بیست‌ونهم اسفند را به قاطبه‌ی ملت ایران و بخصوص به تمام پویندگان راه نهضت ملی ایران و پیروان مصدق تبریک می‌گوید.
شصت‌وشش سال از روزی می‌گذرد که مصدق توانست با تصویب دو قانون ملی شدن صنایع نفت و خلع ید از شرکت نفت ایران و انگلیس که تا آن ایّام همچون اهرم اِعمال قدرت دولتِ استعماری انگلیس در ایران عمل می‌کرد، آزادی و استقلال ایران از نفوذ و تسلط بیگانه بر عرصه‌ی سیاسی و اقتصادی کشور را به ملت ایران باز گرداند.
در ۲۹ اسفند ۱۳۲۹ دوره‌ی تاریخی نهضت ملی ایران به اوج خود رسید؛ دوره‌‌ای پرافتخار که در آن مفاهیم آزادی و استقلال که در عصر دیکتاتوری رضاشاه به فراموشی سپرده شده بود، دگربار احیا شد. موهبتی که در دولت‌های بعد از مصدق، به استثنای دولت شاپور بختیار که فرصت نیافت برنامه‌ی خود را که با اهداف مصدق مطابقت داشت اجرا کند، هیچ یک از نخست‌وزیران و رؤسای دولت نه خواستِ بهره‌گیری از آن برای تأمین رفاه عمومی و بهبود وضع زندگانی اقشار محروم جامعه را دارا بود، نه لیاقت و توانایی آن را.
مصدق با ملی کردن صنعت نفت وضعیتی ایجاد نمود تا ملت ایران بتواند در سایه‌ی گسترده‌ی آزادی و استقلالِ بدست آمده در شاهراه برخورداری از رفاه عمومی و عدالت اجتماعی قرار گیرد و از موهبت بهروزی برخودار شود. در حالی‌که بلافاصله بعد از کودتای ننگین ۲۸ مرداد این دستاورد بزرگ نهضت ملی مصدق نیز، تا تشکیل دولت ملی بختیار، توسط دولت‌های دست نشانده‌ی دربار مجدداً به فراموشی سپرده شد.
درآمد سرسام‌آور حاصل از فروش نفت در سالهای مقارن با رشد صعودی قیمت این ماده ی حیاتی در بازار جهانی آنچنان بود که امیرعباس هویدا، که بعدها در جریان بیدادگاهِ اسلامی قبل از اِتمام «محاکمه» بقتل رسید، در مورد وضع بودجهی دولت به یک روزنامه‌نگار خارجی گفته بود: «ما چند میلیون دلار درآمد داریم و نمیدانیم با آن چه بکنیم»!( نقل به مضمون). در حالی‌که فقر عمومی و خاصه بی‌عدالتیِ نسبت به آن بخش وسیع از مردم آواره‌ای که در نتیجه‌ی «اصلاحات ارضی» در «انقلاب سفید شاه و ملت» حاشیه‌نشین شهرها شده بودند بیداد می کرد و زمینه‌یِ بحرانی عظیم در جامعه را آماده می‌ساخت.
در سالهای میانی دهه‌ی پنجاه بیشترین ارقام بودجه حاصل از درآمد نفت به ارتش اختصاص داشت. به عنوان نمونه ایران در سال ۱۳۵۶بزرگترین نیروی دریایی در بین کشورهای خاور میانه را داشت و سفارش‌های تسلیحاتی در این زمان بالغ بر دوازده میلیارد (۱۲.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰) دلار شده بود و نیروی هوایی ایران پس از اسرائیل قدرت‌مندترین نیروی هوائی خاور میانه و خاور نزدیک بود.
در همان سال یک معلم در تبریز به علت فشاری که وضع نابسامان مالی برای او ایجاد کرده بود خود را از طبقه ی پنجم یک ساختمان به زیر انداخت و کشت.
و امروز، رژیم توتالیتر، فاسد و تبهکار جمهوری اسلامی که سی و هشتمین سال موجودیت منفور و ضد ایرانی خود را پشت‌سر نهاده است در یک طرف قرار دارد و ملت ایران که زیر سخت‌ترین فشار اختناق و تنگی معیشت زندگی می‌کند در طرف دیگر.
در چنین اوضاعی، کشور با بحران عظیم اجتماعی و ورشکست‌گی اقتصادی از درون روبروست. و درست در حالی که دامن زدن به اقدمات خائنانه‌ی عوامل شناخته شده و تجزیه طلب توسط دولت‌های همسایه و سایر قدرت های بدخواه ایران یکپارچه، تمامیت ارضی کشور را تهدید می کند از «رهبر» گرفته تا همه‌ی اعضا و کارگزاران «دولت» کنونیِ فراخوانده از سوی «رهبر» نیز در اتحادی شوم علیه ملت ایران و آیندهی مملکت کماکان مشغول سرقت دارایی های نقد ملت و تاراج دیگر ثروت های ملی وی هستند. این جماعت در حقیقت در مرحله‌ای که همه‌ی آثار اضمحلالِ کلِّ دستگاه حاکم هرروز ظاهرتر می‌شود فقط به حفظ اندوخته های بسرقت برده و نجات «آیندهی» خویش از ویرانه‌ای که خود ساخته‌‌اند و برای نسل‌های آینده باقی خواهند گذاشت می‌اندیشند.
بر اساس گزارش محمد‌باقر نوبخت، رئیس سازمان بودجه و برنامه، بیشترین افزایش بودجه در چهار سال اخیر مربوط به بخش دفاعی بوده که با رشدی هشتاد و شش درصدی از بیش از هفده هزار میلیارد (۱۷۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰) تومان در سال ۱۳۹۲ به بیش از سی‌و دو هزار میلیارد (۳۲۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰) تومان در سال جاری افزایش یافته است. بخش‌های آموزش و پرورش، بهداشت و درمان و رفاه اجتماعی در رده‌های بعدی قرار می‌گیرند.
باید پرسید که بودجهی بخش دفاعی و رشد سرسام‌آورش در چهار سال اخیر که آن هم از درآمد فروش نفت تأمین شده است به مصرف دفاع از چه چیزی و در مقابل چه کسی می‌‌‌رسد؟ دفاع از منافع و مواضع دستگاه فاسد و تبهکار نظام منفور حاکمیت دینی در مقابل ملت ایران و خفه‌کردن کوچک‌ترین ندای مخالفت با نظام؟ دفاع از موقعیت نیروهای افراطی و تروریست در سوریه در جهت بسط حوزه‌ی نفوذ حزب‌الله و ادامه‌ی سیاست تشدید وضعیت خانمان‌براندازی که ملت بی‌گناه و آواره‌ی سوریه علاوه بر مصائب ناشی از دیکتاتوری اسد باید متحمل شود؟ یا دفاع برای پیش‌روی در عرصه‌ی گسترش انقلاب اسلامی و رقابت با حکومت جبار عربستان سعودی در یمن، در همان حال که بهای سنگین این جنایت ها را مردم بی‌پناه یمن باید بپردازند؟
فساد حاصل از خودکامگی‌ها که تاراج وقیحانه‌ی درآمد فروش نفت یکی از جنبه‌های آنست نظام جمهوری اسلامی را به مرز اضمحلال کشانده است، و این فرآیندی‌است که هیچ قدرت دفاعی قادر به مهار کردن آن نیست!
آری، در شصت و ششمین سالروز فرخنده‌ی ملی شدن صنعت نفت، یادگاری ماندگار از هدیه‌ای که مصدق به ملت ایران تقدیم کرد، بازهم، و این‌بار در بهشت موعود خمینی اقشار وسیعی از ملت چون معلمان و کارگران افزون بر از دست دادن آزدای‌های فردی و اجتماعی خود با تنگ‌دستی شدیدی روبر هستند و مجبورند برای دریافت ابتدائی‌ترین حقوق خود در کنار خیابان به صف بایستند و اعلام کنند: «دستمزد عادلانه حق مسلم ماست– زندگی شایسته حق مسلم ماست.»
امّا با این‌همه ملت ایران، علی‌رغم وضعیت پرمشقتی که با آن روبروست، در آستانه‌ی سال ۱۳۹۶ با بزرگداشت یادگاری که در طی هزاره‌ها برای او مانده است نوروز باستانی را جشن می‌گیرد.
نهضت مقاومت ملی ایران که به رهبری شاپور بختیار نخستین صلای محکومیت جمهوری اسلامی را سرداده، در برابر استبداد توتالیتر آن در پیشاپیش همه پرچم آزادیخواهی را برافراشته و همیشه خود را در غم وشادی ملت ایران شریک دانسته، با امید به تحقق اتحاد نیروهای معتقد و پایبند به دموکراسی در جهت سازندگی ایرانی آزاد و آباد، بعد از جمهوری اسلامی، امسال نیز فرارسیدن نوروز را به همه‌ی هم میهنان شادباش می‌گوید و آن‌را جشن می‌گیرد.
ایران هرگز نخواهد مرد
نهضت مقاومت ملی ایران
۲۹ اسفند ۱۳۹۵
۱۹ مارس ۲۰۱۷
