ثبت نام انتخابات ریاست جمهوری
یا خنده بازار!
یا خنده بازار!
خیلی خندهدار است؟ تماشای پیرمردی کفن‌پوش، مردی سنگین‌وزن که هماوردی چاق‌تر از خودش را می‌طلبد، خانمی که مدعی است ایده برجام را از او دزدیده‌اند، جوانکی که نمی‌داند برنامه چیست، مردی که می‌خواهد با ترامپ مسابقه شنا دهد و... .
اینها، نمونه‌هایی از رفتارها و گفته‌های نامتعارفی هستند که از برخی داوطلبان ریاست‌جمهوری هنگام ثبت‌نام در وزارت کشور بروز یافته و در رسانه‌های رسمی و غیررسمی داخل و خارج منعکس شده و بیش از هرچیز، اسباب تفنن جماعت زیادی از مخاطبان را فراهم کرده است، اما دوباره می‌پرسم:
خیلی خندهدار است؟
همه‌جای دنیا انواع آدم‌ها با میزان مختلفی از بهره‌های هوشی، سواد، بینش، درایت اجتماعی و... وجود دارند. در بسیاری از ممالک، شیفتگان شهرت دست به هرکاری می‌زنند تا لحظاتی در دوربین رسانه‌ها حضور داشته باشند. در کشورهای زیادی، هستند افرادی که با ایجاد موقعیت‌های غریب، دیگران را به تعجب و خنده وامی‌دارند، اما هیچ‌جای دنیا، قوانین را جوری تنظیم نمی‌کنند تا هر چهار سال یک‌بار، جماعتی که به هر دلیلی دست به رفتارهای نامتعارف می‌زنند، به‌عنوان داوطلب ریاست‌جمهوری ثبت‌نام کنند. در کشوری که ثبت‌نام کودکان خردسال در مهدکودک، نیاز به مدارک و شرایط مقتضی‌ای دارد، چگونه است که ثبت‌نام آمادگی در جایگاه و مقام شخص دوم مملکت و رئیس قوه مجریه و حافظ قانون اساسی، صرفا با یک شناسنامه امکان‌پذیر است تا ابهت و اهمیت چنین مقامی تا این حد دست‌خوش مضحکه قرار گیرد؟
لطفا به این جماعت نخندید. اینها شهروندانی از جامعه ما هستند که به هر دلیلی، دوست دارند مقابل دوربین رسانه‌ها قرار گیرند یا در پندارشان، خود را بسیار مهم می‌انگارند. مشکل، اینها نیستند. در جایی که فردی با سابقه هشت‌ساله ریاست‌جمهوری همراه با دو رفیقش، دست به اقداماتی می‌زند که یاران و منصوبان خودش، امروزه با صفت سخیف از آنها یاد می‌کنند، دیگر چه حرجی به این مردمان است؟
اینها مشکل نیستند. مشکل کسانی هستند که می‌توانند در فرصت‌های کافی، دست به اصلاح قوانین مربوطه بزنند و همچون هر کشور مترقی دیگری، فرایند حقوقی دموکراسی را در ثبت‌نام داوطلبان، با ابزاری متین و معقول رقم بزنند و این کار را انجام نمی‌دهند و هر چهار سال، نمایش گسترده‌ای از سخافت و مضحکه را فراهم می‌کنند که متأسفانه آوازه‌اش هم فراتر از مرزهایمان می‌رود و در خبرگزاری‌های جهانی منتشر می‌شود و حیثیت ملی‌مان را مخدوش می‌کند. متولیان وزارت کشور و نمایندگان مجلس، می‌توانند با انجام وظایف خود دراین‌باره، از تکرار این شوی تکرارشونده در هر چهار سال جلوگیری کنند.
قضیه خیلی دشوار هم نیست.
قراردادن برخی شروط مربوط به اعتبارات حقوقی و عمومی مقتضی، می‌تواند تا حد زیادی در تعطیلی این نمایش مؤثر باشد. این، هیچ ربطی هم به موضوع نظارت استصوابی ندارد. آن بحثی جداست. این یک مکانیسم مدنی معقول است که همه‌جای دنیا و در دموکرات‌ترین کشورها هم صورت می‌گیرد. لطفا نخندید. بازتاب موقعیتی جفنگ از جانب عده‌ای معدود که در رسانه‌های خارجی، تعبیر به ماهیت موقعیت ملی‌مان می‌شود اصلا خندهدار نیست. به‌جای بازنشر تصاویر این افراد در شبکه‌های اجتماعی، به مسئولان ذی‌ربط یادآور شویم وظیفه سازمانی خود را در اصلاح قوانین جدی بگیرند.
