ونیز شهری تاریخی روی آب

 اتللوی مغربی که در اثر دلاوری‌هایش در ارتش ونیز به مقامی بلند دست پیدا کرد،

 قربانی مطامع بلندپروازانه زیردستش یاگو می‌شود

 ونیز شهری در شمال غربی دریای آدریاتیک است که روی آبگیری پهناور در امتداد دریا بنا شده است. این شهر باستانی امروز جزو کشور ایتالیاست، اما در گذشته «دولت-شهر» مقتدری بوده، و تاریخی پُر فراز و نشیب دارد.

نام این شهر از مردمانی گرفته شده که می‌گویند حدود ده‌هزار سال قبل از میلاد مسیح آنجا زندگی می‌کرده‌اند. رومیان باستان آنها را به لاتین «Veneti» می‌نامیدند. بعدها، پس از سقوط امپراطوری روم، ونیز در قرون وسطی تبدیل به پایتخت «جمهوری ونیز» شد، که مجموعه‌ای از شهرهای حاشیه‌ دریای آدریاتیک و مدیترانه بود که از شهر ونیز هدایت می‌شدند.

جمهوری ونیز یکی از مهمترین واحدهای سیاسی در قرون وسطای اروپا و یکی از بزرگترین قدرت‌های دریایی تاریخِ جهان بود. از آنجا که این جمهوری بر اساس تجارت دریایی بنا شده بود، به زودی نیروی دریایی قدرتمندی ساخت که از یک طرف با رقیبان اروپایی و از طرف دیگر با امپراطوری قدرتمند عثمانی درگیر بود.

داستان «اُتللو»ی شکسپیر، که یکی از مهمترین و پیچیده‌ترین نمایشنامه‌های اوست، در همین شهر اتفاق می‌افتد. اتللوی مغربی، سرداری سیاهپوست که در اثر دلاوری‌هایش در ارتش ونیز به مقامی بلند دست پیدا کرده، قربانی مطامع بلندپروازانه زیردستش یاگو – که چهره «اقتصاد جدید» دنیای معاصر است – می‌شود.

جمهوری ونیز در اواخر قرن هجدهم افول کرد، تا اینکه سرانجام ابتدا به اشغال ارتش ناپلئون درآمد، و سپس بین امپراطوری هابسبورگ اطریش و جمهوری نوخاسته‌ فرانسه تقسیم شد، و برای همیشه استقلال خود را از دست داد. پس از اتحاد ایتالیا در اواسط قرن نوزدهم، ونیز به این کشور پیوست.

ونیز به خاطر جایگاه بزرگش در تاریخِ هنر، موسیقی و معماری مشهور است. گرچه معماری ونیز عمدتا «گوتیک» است و ونیز را اصولا به هوای معماری گوتیک‌ خیره‌کننده‌اش می‌شناسند، اما در این شهر ساختمان‌های زیبای سبک «رنسانس» و «باروک» هم یافت می‌شود و تمام این زیبایی‌ها روی آب بنا شده‌اند.