به پیش اهل جهان محترم بود آنکس // که داشت از دل و جان احترام آزادی



دوشنبه، آذر ۲۱، ۱۳۹۰

کورس سرهنگ زاده
گلنــار

نشدی عاشق، نشدی عاشق، زکجا دانی
چه کشد هر شب، دل من گلنار؟

چه دیدی از من، حبیبم گلنار،
که دادی آخر، فریبم گلنار؟ 


گل ناز، گلنار، کجایی که از غمت ناله می‌کند عاشق وفادار؟

گلنار، گلنار، کجایی که بی تو شد دل اسیر غم، دیده‌ام گهر‌بار؟


گل ناز، گلنار، دمی اولین شب آشنایی و عشق ما به یاد آر


گلنار، گلنار، در آن شب تو بودی و عشق و عشرت و آرزوی بسیار


چه دیدی از من، حبیبم گلنار،


که دادی آخر، فریبم گلنار؟




نیابی ای کاش، نصیب از گردون،


که شد ناکامی، نصیبم گلنار




بود مرا در دل شب تار، آرزوی دیدار


تا به کی پریشان؟ تا به کی گرفتار؟




یا مده مرا وعده‌ی وفا، راز خود نگه دار


یا به روی من خنده ها بزن، قلب من به دست آر




چه دیدی از من، حبیبم گلنار،


که دادی آخر، فریبم گلنار؟



نیابی ای کاش، نصیب از گردون،


که شد ناکامی، نصیبم گلنار




لب خود بگشا، لب خود بگشا، به سخن گلنار


دل زارم را، مشکن گلنار




نشدی عاشق، نشدی عاشق، زکجا دانی


چه کشد هر شب، دل من گلنار؟