بازگشت به ایران
مسیح علی نژاد ۳۷ ساله، در ایران خبرنگار بود و یک هفته پیش از انتخابات سال ۲۰۰۹ ایران را ترک کرد تا در خارج از کشور تحصیل کند. او به دلیل سرکوب ها علیه مطبوعات اصلاح طلب و ناآرامی های پس از انتخابات به ایران بازنگشت.
او طی ۴ سال گذشته با اعضای خانواده های زندانیان سیاسی و قربانیان اعتراضات مصاحبه کرده است.
در شرایطی که چند میلیون ایرانی تبار پس از وقوع انقلاب اسلامی در ایران جلای وطن کرده و به کشورهای آمریکای شمالی، اروپا و حتی بسیاری از کشورهای عربی و آسیایی کوچ کرده اند، بر سر کار آمدن دولت جدید حسن روحانی در ایران پرسش هایی در مورد احتمال بازگشت برخی از ایرانیان در تبعید را مطرح کرده است.
امروز ایرانیانی که قصد دارند به ایران برگردند با پرسش های دشواری همچون محدودیت شغلی و فعالیت و احتمال محکومیت در دادگاه های جمهوری اسلامی روبرو هستند.
برخی از ناراضیان و چهره های تبعیدی که به ایران بازگشته اند، از وجود شواهدی مبنی بر افزایش آزادی ها و فضای بازتری برای تحمل دیدگاه ها و صدای مخالفان خبر داده اند.
ابراهیم نبوی نویسنده و طنزنویس مقیم اروپا به رویترز گفته است «خود دولت می گوید ما قصد داریم شرایط را بهتر کنیم». آقای نبوی قصد دارد پس از گذشت ۱۰ سال اقامت در تبعید به ایران بازگردد. او می گوید «شرایط در مقایسه با دوران احمدی نژاد کاملاً فرق کرده است».
آقای نبوی مقیم بروکسل است و ۵۵ سال دارد و در سال ۲۰۰۳ ایران را ترک کرد. او دو بار به اتهام چاپ یادداشت هایش در نشریات زندانی شد. او می گوید مصمم است که به ایران بازگردد چون ارتباط روزانه با مردم ایران و زبان فارسی برای کار او حیاتی است.
حسن روحانی در سفر اخیر خود به نیویورک در جمع تعدادی از آمریکایی های ایرانی تبار مشتاق گفت دولت او راه را برای سفر آن ها به وطن تسهیل خواهد کرد.
روحانی گفت «حق هر ایرانی است که از وطنش دیدن کند». او در اوج تشویق و تحسین حضار گفت «اگر قرار بود پیام شما را به ایران ببرم، شاید پیام این بود که سفر به ایران حق مسلم ماست».
آزادی تعدادی از زندانیان سیاسی سرشناسی همچون نسرین ستوده پس از پیروزی حسن روحانی نیز با استقبال بین المللی روبرو شد، اما ضمانتی وجود ندارد که منتقدان دولت بتوانند بازگشت امن و سلامتی به وطن داشته باشند و نظام قضایی که زیر نظر مستقیم علی خامنه ای، رهبر ایران عمل می کند می تواند بازگشت تبعیدیان به ایران را مورد پرسش قرار دهد و حتی اتهاماتی را علیه آن ها مطرح کند.
مسیح علی نژاد ۳۷ ساله، در ایران خبرنگار بود و یک هفته پیش از انتخابات سال ۲۰۰۹ ایران را ترک کرد تا در خارج از کشور تحصیل کند. او به دلیل سرکوب ها علیه مطبوعات اصلاح طلب و ناآرامی های پس از انتخابات به ایران بازنگشت.
او طی ۴ سال گذشته با اعضای خانواده های زندانیان سیاسی و قربانیان اعتراضات مصاحبه کرده است.
مسیح علی نژاد به رویترز گفته است «من سر دو راهی مانده ام که در بریتانیا بمانم و یا به ایران برگردم. دلم می گوید برگرد اما اگر برگردم از نظر کار حرفه ای قادر نخواهم بود که آزادانه بنویسم... چه به ایران برگردم و چه اینجا بمانم، تصمیمی است که بین زندگی شخصی و حرفه ای ام و بین حرف دلم و کارم سر دو راهی مانده ام».
زندگی در خارج از ایران و تبعید، پیامدهای روحی و روانی بسیاری برای ایرانیان داشته است.
علی نژاد می گوید «به تدریج قیافه مادرم را از یاد می برم. همه زندگی ام به فارسی حرف زده ام، به فارسی مصاحبه کرده و نوشته ام و کتاب ها را به زبان فارسی خوانده ام. من فقط جسمم در بریتانیا زندگی می کند، اما روحم و فکرم در ایران است».
نازک افشار، کارمند پیشین سفارت فرانسه در تهران پس از شرکت در اعتراضات بعد از انتخابات ریاست جمهوری در ایران بازداشت و به جاسوسی و اقدام علیه امنیت ملی متهم شد. با وجودی که خانم افشار محاکمه شد اما هیچ حکمی برای او صادر نشد. او در نهایت با مداخله دولت فرانسه آزاد شد و در سال ۲۰۰۹ ایران را ترک کرد.
خانم افشار ۵۲ سال دارد و قصد دارد ماه نوامبر به ایران بازگردد. او می گوید انتخاب روحانی و وجود اعضای میانه رو در کابینه دولت او دلگرم کننده است.
او می گوید «من فکر می کنم این صد در صد شروع یک جنبش است. من خیلی خوش بین هستم اما خطرات و ریسک هایی هم وجود دارد و من در شرایطی به ایران بازمی گردم که احتمال دارد در فرودگاه بازداشت شوم».
برگرفته از صدای آمریکا
