با آمدن مجید توکلی جنبش دانشجویی زنده شد – ویدئو
مجید توکلی پس از آزادی از زندان در کنار احمد زیدآبادی
«همه ی ما مجید هستیم»
با آمدن مجید توکلی جنبش دانشجویی زنده شد. ویدئو
دانشجویان با در دست داشتن عکس هایی از مجید توکلی، با شور و شوق خواندند:
توی کوهستون دلش بیداره تفنگ و گل و گندم داره میاره توی سینه اش جان جان جان یه جنگل ستاره داره، جان جان، یه جنگل ستاره داره سر اومد زمستون شکفته …حاکمان خود کامه زیادی را می‌توان نام برد که حرف و عملشان یکی نیست
جواد ظریف، وزیرخارجه دولت روحانی که در گفتگو با دیوید کیز مدیر و بنیانگذار دو سازمان حقوق بشری در پاسخ به این سوال که «آیا مجید توکلی، یکی از برجسته ترین رهبران دانشجویی و زندانیان سیاسی ایران آزاد خواهد شد؟» گفته بود: «من او را نمی شناسم!» با اعتراضات گسترده ای در فضای مجازی روبرو شد و ناچار شد که (یکشنبه ۲۱ مهر ۱۳۹۲، ساعت ۱۸:۳۹) در فیسبوکش در پاسخ به سوال یکی از معترضین به دروغگویی اش که پرسیده بود: «مجید توکلی رو شناختی دکتر یا نه هنوز?»، از شیوهٔ احمدی‌نژاد استفاده کرد و گفت:
«سلام دوست عزیزم. به سبک خودتان: شما نویسنده
اسراییلی که این ادعا را مطرح کرده شناختید یا نه هنوز؟»
یوید کیز مدیر عامل “سازمان بهبود حقوق بشر” مهمان برنامه پولیتیک بود و به سوالات کامبیز
حسینی در این رابطه پاسخ داد.
دیوید کیزمی‌گوید از جواد ظریف پرسیدم “ آیا عجیب و طعنه آمیز نیست، که شما لذت مطلب گذاشتن در فیسبوک را میبرید، در حالی که فیسبوک در ایران ممنوع است؟ “
و بله جواب کلمه به کلمه و تحت لفظی جواد ظریف این بود: ” ها ها ، زندگی همین است دیگر”
دیوید کیز درواکنش به اشاره جواد ظریف به ملیت اسرائیلی اش می‌پرسد: “من شهروند اسرائیل محسوب میشوم، و من در آمریکا به دنیا آمده‌ام که به نظرم جالب است. سوال من از وزیر امور خارجه آقای ظریف این است آیا این مساله که شهروند آمریکا هستم و در لوس آنجلس، شهری که به مهاجرینی از تئوکراسی و دیکتاتوری فرار کرده اند، پناه داده است - به دنیا آمده ام، باعث میشود که سوالم نادرست، و نا مناسب محسوب شود؟
این یک کنایه متعصبانه و نژاد پرستانه بر ضد من است
- او اظهاراتش را به وضوح منکر نشده است، زیرا می‌داند که اگر به وضوح منکر شود، این نبرد را باخته است، من می‌توانم به شما ضمانت بدم
- این به نوعی طعنه زدن به من و اعتبار من و قدرت تشخیص من است. من برای “نیو یورک تایمز”، “واشنگتن پست” و “وال استریت ژورنال” نوشته ام، و این گفته در مورد من نمی‌تواند مناسب و منصفانه باشد، و فکر می‌کنم بسیاری از ایرانیان در فیسبوک به او پاسخ دادند: ” برای ما مهم نیست خبرنگاری که این را پرسیده است، چه ملیتی دارد بلکه برای ما مهم است، شما نمی‌دانید مجید توکلی کیست! ”
- به نظر من این تلاشی استاندارد است، برای دیکتاتور‌ها تا توجه‌ها را از مساله حقوق بشر، که باید در مورد آن پاسخگو باشند، منحرف کنند
- ایران با هزاران زندانی سیاسی اش، که به طور خاص برای نقد دولت و یا نوشتن بلاگ در زندانند، از ناقضین افراطی حقوق بشر است
- من معتقد هستم سخت است ایرانیان را متوقف و تا ابد سرکوب کرد
- ما در طول تاریخ دیده ایم که دیکتاتور‌ها و حاکمین مطلق همه با کلام زیبا بازی میکنند، در سال ۱۹۳۰ هیتلر سخنرانی‌‌های زیادی میکرد و در آنها میگفت: ما به جز صلح چیزی برای دنیا نمی‌خواهیم. (من ایران را آلمان نازی نمی‌خوانم)
صدام حسین در سخنرانی‌‌های متعدداش میگفت: ما به جنگ نمیرویم و کسی بیشتر از ما خواهان صلح نیست، ما هیچگونه نیت‌های پنهان منطقهٔ‌ای نداریم، اما ما شاهد جنگ با ایران و کویت بودیم. و حاکمان خود کامه زیادی را در این لیست، در طول تاریخ، می‌توان نام برد که حرف و عملشان یکی نیست.
من مانند بسیاری از ایرانیان، دولت را بر اساس عملکردش نقد می‌کنم، نه آنچه که می‌گویند.
بسیار خوب است که ظریف تویت میفرستد، ولی بیایم ببینیم چه زمانی تویتر در ایران آزاد میشود. بیایید ببینیم چه زمانی مردم ایران به فیسبوک یکی از محبوبترین سایت‌ها در سطح جهانی، دسترسی پیدا خواهند کرد. مطلقاً هیچ عذری در این زمینه نمی‌تواند وجود داشته باشد.
ما نباید خود را با این مسائل سیاسی – راهبردی مشغول کنیم، وقتی حقوق بنیادین مردم ایران از آنها دریغ شده است.
- تا زمانی که جامعه ایران بسته بماند، و فضا باز نشود و تا زمانی که ایران از دیکتاتور‌های محلی مانند بشار اسد حمایت کند، حکومت ایران یک عامل مخرب در خاورمیانه خواهد ماند. پیش شرط صلح و ثبات در منطقه، ثبات و صلح داخل کشور هاست.
دیوید کیزمی‌گوید از جواد ظریف پرسیدم “ آیا عجیب و طعنه آمیز نیست، که شما لذت مطلب گذاشتن در فیسبوک را میبرید، در حالی که فیسبوک در ایران ممنوع است؟ “
و بله جواب کلمه به کلمه و تحت لفظی جواد ظریف این بود: ” ها ها ، زندگی همین است دیگر”
دیوید کیز درواکنش به اشاره جواد ظریف به ملیت اسرائیلی اش می‌پرسد: “من شهروند اسرائیل محسوب میشوم، و من در آمریکا به دنیا آمده‌ام که به نظرم جالب است. سوال من از وزیر امور خارجه آقای ظریف این است آیا این مساله که شهروند آمریکا هستم و در لوس آنجلس، شهری که به مهاجرینی از تئوکراسی و دیکتاتوری فرار کرده اند، پناه داده است - به دنیا آمده ام، باعث میشود که سوالم نادرست، و نا مناسب محسوب شود؟
این یک کنایه متعصبانه و نژاد پرستانه بر ضد من است
- او اظهاراتش را به وضوح منکر نشده است، زیرا می‌داند که اگر به وضوح منکر شود، این نبرد را باخته است، من می‌توانم به شما ضمانت بدم
- این به نوعی طعنه زدن به من و اعتبار من و قدرت تشخیص من است. من برای “نیو یورک تایمز”، “واشنگتن پست” و “وال استریت ژورنال” نوشته ام، و این گفته در مورد من نمی‌تواند مناسب و منصفانه باشد، و فکر می‌کنم بسیاری از ایرانیان در فیسبوک به او پاسخ دادند: ” برای ما مهم نیست خبرنگاری که این را پرسیده است، چه ملیتی دارد بلکه برای ما مهم است، شما نمی‌دانید مجید توکلی کیست! ”
- به نظر من این تلاشی استاندارد است، برای دیکتاتور‌ها تا توجه‌ها را از مساله حقوق بشر، که باید در مورد آن پاسخگو باشند، منحرف کنند
- ایران با هزاران زندانی سیاسی اش، که به طور خاص برای نقد دولت و یا نوشتن بلاگ در زندانند، از ناقضین افراطی حقوق بشر است
- من معتقد هستم سخت است ایرانیان را متوقف و تا ابد سرکوب کرد
- ما در طول تاریخ دیده ایم که دیکتاتور‌ها و حاکمین مطلق همه با کلام زیبا بازی میکنند، در سال ۱۹۳۰ هیتلر سخنرانی‌‌های زیادی میکرد و در آنها میگفت: ما به جز صلح چیزی برای دنیا نمی‌خواهیم. (من ایران را آلمان نازی نمی‌خوانم)
صدام حسین در سخنرانی‌‌های متعدداش میگفت: ما به جنگ نمیرویم و کسی بیشتر از ما خواهان صلح نیست، ما هیچگونه نیت‌های پنهان منطقهٔ‌ای نداریم، اما ما شاهد جنگ با ایران و کویت بودیم. و حاکمان خود کامه زیادی را در این لیست، در طول تاریخ، می‌توان نام برد که حرف و عملشان یکی نیست.
من مانند بسیاری از ایرانیان، دولت را بر اساس عملکردش نقد می‌کنم، نه آنچه که می‌گویند.
بسیار خوب است که ظریف تویت میفرستد، ولی بیایم ببینیم چه زمانی تویتر در ایران آزاد میشود. بیایید ببینیم چه زمانی مردم ایران به فیسبوک یکی از محبوبترین سایت‌ها در سطح جهانی، دسترسی پیدا خواهند کرد. مطلقاً هیچ عذری در این زمینه نمی‌تواند وجود داشته باشد.
ما نباید خود را با این مسائل سیاسی – راهبردی مشغول کنیم، وقتی حقوق بنیادین مردم ایران از آنها دریغ شده است.
- تا زمانی که جامعه ایران بسته بماند، و فضا باز نشود و تا زمانی که ایران از دیکتاتور‌های محلی مانند بشار اسد حمایت کند، حکومت ایران یک عامل مخرب در خاورمیانه خواهد ماند. پیش شرط صلح و ثبات در منطقه، ثبات و صلح داخل کشور هاست.
