چرا توقیف؟
روزنامه بهار را توقیف کردند. به‌دلیل اینکه در طول یک سال گذشته 10 تذکر گرفته و یک مقاله‌ای هم به مناسبت عید سعید غدیر چاپ کرده که در آن اعتقادات شیعه در مورد جانشینی پیامبر اسلام(ص) و ولایت امیرالمومنین حضرت علی‌ابن‌ابی‌طالب(ع) را خدشه‌دار کرده است.
روزنامه بهار یکی از نشریات وزین و پربار اصلاح‌طلب است که توسط جمعی از مدیران فرهنگی و روزنامه‌نگاران خوشنام امروز ایران اداره و منتشر می‌شد. کسانی که این روزنامه خوب را اداره می‌کردند، کسانی نیستند که از قوانین و مقررات جاری کشور در زمینه‌های گوناگون به‌ویژه در عرصه مطبوعات، آگاهی نداشته باشند و همیشه سعی‌شان انتشار اخبار و مقالات آموزنده و به دور از تنش بود. نگارنده هرگاه یادداشتی برای چاپ در «بهار» برای مدیرمسوول آن می‌فرستادم با وسواس تمام و با بررسی همه‌جانبه به آن توجه می‌کردند. چند مورد آنها را نیز منتشر نکردند که به‌نظر بنده، هیچ اشکال قانونی و حقوقی نداشتند، اما افراد ذی‌ربط در روزنامه بهار نگران حرف‌وحدیث‌های پس از آن بودند و چاپ نمی‌کردند. درباره توقیف روزنامه بهار، هرگز به برخوردهایی قضایی و حقوقی آن ورود پیدا نمی‌کنم، اما سوال این است که واقعا این روزنامه باید تعطیل می‌شد؟ تا عده‌ای از جوانانی که هیچ نقشی در چاپ مقاله مورد اعتراض نداشتند، بیکار شوند؟ وقتی مقاله مذکور چاپ شد، بلافاصله روزنامه بهار در یادداشتی از اشتباهی که رخ داده عذرخواهی کرد و در همان شماره، چندین مقاله در پاسخ به نوشته مربوطه چاپ کردند که این نشان‌دهنده تعهد و مسوولیت مدیران بهار در قبال اشتباهی که ناخواسته رخ داده بود، است. با وجود این، بهتر بود که بدون توقف و تعطیلی روزنامه، به جرم احتمالی مدیرمسوول و نویسنده، طبق قانون رسیدگی می‌شد. مگر شیوه‌ای که در چندین سال گذشته در برخورد با اشتباهات روزنامه‌هایی نظیر کیهان و اطلاعات و همشهری و ایران و... اعمال می‌شد، چه اشکالی دارد؟ مدیرمسوول کیهان و روزنامه‌های مشابه، بارها به دادگاه رفتند و برگشتند، اما روزنامه‌هایشان هرگز تعطیل و توقیف نشد.
خوب شد که مدیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی، از آن نظریه اولیه‌اش که گفته بود ممیزی کتاب را به ناشران وامی‌گذاریم، برگشت وگرنه در همین مدت دو ماه، تعدادی ناشر، به‌دلیل اینکه کتاب‌هایشان را طبق نظر مقامات، ممیزی نکرده‌اند، تعطیل می‌شدند! واقعا باید برای چند تذکر و یک یادداشت مساله‌دار، یک روزنامه‌ای که هزاران مقاله و یادداشت و گزارش آموزنده و در راستای اهداف انقلاب اسلامی چاپ و منتشر کرده و خدمات زیادی به فرهنگ مردم و کشور کرده تعطیل شود. خیلی حیف شد که به این زودی آقای علی جنتی با آن حرف‌های خوب و امیدافزایی که در این مدت کم، زده است پشت دوربین قرار گیرد و از تعطیلی و توقف یک روزنامه مهم دفاع کند. به‌نظرم، ایشان باید به خانواده‌هایی که زندگی ساده‌شان، با انتشار این روزنامه اداره می‌شود، فکر کند و رسیدگی قضایی اتهامات مدیرمسوول آن را با تعطیلی روزنامه آغاز نمی‌کرد.
بالاخره باید بین آقای علی جنتی، وزیر دولت اعتدال با آقای حسینی وزیر دولت احمدی‌نژاد تفاوت‌هایی باشد که مردم احساس کنند رای به آقای روحانی آثار مثبت داشته است، در واقع اگر قوه‌قضاییه تصمیم به تعطیلی یک روزنامه، به جرم اشتباهات مدیرمسوول آن می‌گرفت، این وزیر ارشاد و معاون مطبوعاتی وی هستند که برای دفاع از مجموعه خبرنگاران و روزنامه‌نگاران و عوامل اجرایی شاغل در آن روزنامه، باید پا پیش بگذارند و از تعطیلی آن جلوگیری می‌کردند، نه اینکه خود آن را تعطیل کنند و در رسانه‌ها نیز از این اقدامی که هرگز با شعارهای دولت تدبیر و امید سازگاری ندارد، دفاع کنند. مگر اعتدال در این نیست که بین صاحبان روزنامه‌ها و جراید، چندان تفاوت قایل نشوند، اگر یکی از مطبوعات جناح مقابل چنین اشتباه ناخواسته‌ای که در روزنامه رخ داده، انجام می‌دادند و حتی مثل مدیران بهار عذرخواهی هم نمی‌کردند، آن را توقیف می‌کردید؟ منتظر می‌مانیم تا ببینیم.
روزنامه شرق
روزنامه شرق
