حشمت اله طبرزدی
۱-کمینه ۱۶/۵ ملیون از هم میهنان اگاه ،در شرایطی که حتا در درون مرز ،حق ابراز امتناع از شرکت در انتصخابات (انتصاب از سوی شورای نگهبان+انتخاب از سوی شهروندان) را نداشتند، با اعتراف نمایندگان و امار رسمی رژیم، در انتصخابات شرکت نکرده و یا رای باطله به صندوق ها انداختند. آنان نه از بین افراد بیسواد و کم سواد در روستاها و حاشیه ی شهرها،که از بین فرهیختگان و سیاسی ترین آحاد شهروندان ایرانی هستند که با کلیت رژیم مخالف بوده و سرمایه ی بزرگ اجتماعی ،همبستگی برای دموکراسی و حقوق بشر در ایران، به حساب می ایند.
به اگاهی سیاسی و اجتماعی انها آفرین گفته،این اگاهی وایستادگی را شادباش می گوییم.
۲-همچنین ۲۳ملیون از هم میهنان که عمدتا وبنا بر بیانات صریح و مکرر از روی ترس و هراس از لولوخورخوره،و برنگشتن به گذشته و استمرار وضع موجود،به روحانی رای دادند.اگر چه در بین نمایندگان طیف های گوناگون از این جمعیت،مطالباتی چون،دموکراسی خواهی و توسعه ی سیاسی، به چشم می خورد اما مطالبه ی محوری انها،استمرار وضع موجود و هراس از امدن رییسی (ضد مطالبه گری )بود.البته تودههای رای دهنده در این کمپین انتخاباتی، شهروندان عزیزی هستند که همچون سایر شهروندان ،مطالبات سرکوب شده ی فراوانی دارند که با اتحاد و همدلی ،برای دستیابی به انها تلاش خواهیم کرد،اما هیچ گاه عوامفریبی رهبران انها را فراموش نکرده و به ویژه با حزب بادی ها،در تعیین تاکتیک و استراتژدی مبارزه،مرز بندی های اشکاری خواهیم داشت.
برای این که،انتصخابات اخیر،مرزبندی های بسیار شفافی در بین مبارزین به وجود اورد و میدان داری پوپولیزم سیاسی از هنرمندان و ورزشکاران غیر حرفه ای در امر سیاست ورزی تا برخی فعالین مدنی و رهبران فرقه های گوناگون مذهبی (که البته همواره قربانیان حکومت مذهبی بوده و تاکید بر غیر سیاسی بودن دارند،اما به صورت بسیار تشکیلاتی در مسیر استمرار طلبان بوده اند)را اشکار ساخت.
استمرار طلب بودن،رضایت دادن به شرایط موجود،تقلیل خواسته های اساسی شهروندان مثل ازادی،دموکراسی،رفاه و امنیت ،به مطالبات حد اقلی و ازادی سوت و کف و رقص و کنسرت، یا برخی ازادی های محدود اجتماعی،از خطرات اساسی میدانداری این گروههای اجتماعی ،برای اینده ی ملت و کشور است.به این لحاظ ،این تیپ های اجتماعی ،سیاسی و مذهبی، اگر چه با شعار، به عقب بر نمی گردیم،به استمرار وضع موجود تن دادند،اما مطالبات انها از ۴۰ سال پیش عقب تر است.برای انکه،در زمان شاه ازادی اجتماعی،رفاه اقتصادی ،ازادی مذهبی ،و مدرنیته منهای توسعه ی سیاسی و ازادی،در مقایسه با وضعیت کنونی،بسیار پیشرفته تر بود وشخص شاه به این لحاظ، و در مقایسه به اخوند هایی چون روحانی،فرد بسیار مدرنی به حساب می امد.
۳-کمپین انتخاباتی اقای رییسی نیز ۱۵ ملیون رای داشت که در این رابطه نیز،پیام های روشنی دیده میشود.اول این که جمع دو کمپین بایکوت انتصخابات و رای به روحانی،بالغ بر ۴۰ ملیون هستند که این اکثریت بزرگ،کمینه در خواست اولیه ی خود،مخالف راس قدرت حاکم،نهاد های تحت امر و گفتمان سیاسی و اجتماعی انها می باشند.در واقع اگر حامیان اصلی رییسی را مذهبیون سیاسی-افراطی حامی راس هرم قدرت بدانیم،و در حالی که انها از هر نوع امکان و ازادی برای تبلیغ خود برخوردار بوده و حتا وعده ی یارانه های سه برابر را دادند ،اما حتا از بایکوتی های دست و پا بسته،در میدانی نابرابر شکست خورده و در ردیف سوم قرار گرفتند.پیام این شکست و شکست ۹۲، این است که گفتمان و عملکرد،کسانی که به اعتراف روحانی طی ۳۷ سال گذشته،کاری جز زندان و اعدام انجام نداده اند، از دیدگاه اکثریت مردم ایران،مردود و دور انداخته شده است.اگر چه این اقلیت،امکانات حد اکثری کشور را در دست دارند.
پیام شکست سخت انها این بود که بعید است انها در میان مدت،توانایی حفظ ان امکانات را داشته باشند و در اینده ی نه چندان دور، استمرار طلبان جایگزین انها در قدرت خواهند شد.
در عین حال اکثریت بزرگ رای دهندگان به رییسی ،از بین هم میهنان عزیز در شهر و روستا است که از روی ناچاری وبرای رسیدن به شغل و رهایی از فقر و گرسنگی و فرار از شرایط مرگباری که دولت استمرار طلب روحانی،برانها و همه ی ما حاکم کرده است، به او رای دادند.این هم میهنان گرامی نیز نباید مایوس باشند و اگاه باشند که با اتحاد ،می توان به رفاه و زندگی بهتر دست یافت. در برابر اکثریت رای دهنده به روحانی و در برابر،اکثریت رای دهنده به رییسی،صف بندی نداریم. استمرار طلب ها که رای به رییسی را رای به ایت اله قاتل،تبلیغ و تلقی می کنند،باید پاسخ خوبی از ۱۵ ملیون هم میهن رای دهنده به ایشان دریافت کرده باشند!
هراس از ادامه ی فقر،فساد،اختلاس،رکود،هراس از امدن لولوخور خوره بدون داشتن هیچ برنامه ی مشخص،از سوی دوکاندیدای مورد تایید رژیم،موجب شد تا بیش از ۴۰ ملیون از هم میهنان عزیز به پای صندوق های رای انتصخابات هجوم ببرند.با درک شرایط کنونی و به نمایندگی از سوی بیش از ۱۶/۵ هم میهن اگاه،سیاسی وکسانی که در برابر انواع فشار ها و عوامفریبی ها،نه گول خوردیم و نه هراسناک شدیم، به ان ۴۰ ملیون تن وعده ی رهایی،ازادی،عدالت،رفاه و امنیت به شرط اتحاد ، اگاهی و پایداری بیشتر میدهیم.
صدای ۱۶/۵ملیون نفری که رای ندادند از همه ی صداها بلندتر و رساتر است.
به اگاهی سیاسی و اجتماعی انها آفرین گفته،این اگاهی وایستادگی را شادباش می گوییم.
۲-همچنین ۲۳ملیون از هم میهنان که عمدتا وبنا بر بیانات صریح و مکرر از روی ترس و هراس از لولوخورخوره،و برنگشتن به گذشته و استمرار وضع موجود،به روحانی رای دادند.اگر چه در بین نمایندگان طیف های گوناگون از این جمعیت،مطالباتی چون،دموکراسی خواهی و توسعه ی سیاسی، به چشم می خورد اما مطالبه ی محوری انها،استمرار وضع موجود و هراس از امدن رییسی (ضد مطالبه گری )بود.البته تودههای رای دهنده در این کمپین انتخاباتی، شهروندان عزیزی هستند که همچون سایر شهروندان ،مطالبات سرکوب شده ی فراوانی دارند که با اتحاد و همدلی ،برای دستیابی به انها تلاش خواهیم کرد،اما هیچ گاه عوامفریبی رهبران انها را فراموش نکرده و به ویژه با حزب بادی ها،در تعیین تاکتیک و استراتژدی مبارزه،مرز بندی های اشکاری خواهیم داشت.
برای این که،انتصخابات اخیر،مرزبندی های بسیار شفافی در بین مبارزین به وجود اورد و میدان داری پوپولیزم سیاسی از هنرمندان و ورزشکاران غیر حرفه ای در امر سیاست ورزی تا برخی فعالین مدنی و رهبران فرقه های گوناگون مذهبی (که البته همواره قربانیان حکومت مذهبی بوده و تاکید بر غیر سیاسی بودن دارند،اما به صورت بسیار تشکیلاتی در مسیر استمرار طلبان بوده اند)را اشکار ساخت.
استمرار طلب بودن،رضایت دادن به شرایط موجود،تقلیل خواسته های اساسی شهروندان مثل ازادی،دموکراسی،رفاه و امنیت ،به مطالبات حد اقلی و ازادی سوت و کف و رقص و کنسرت، یا برخی ازادی های محدود اجتماعی،از خطرات اساسی میدانداری این گروههای اجتماعی ،برای اینده ی ملت و کشور است.به این لحاظ ،این تیپ های اجتماعی ،سیاسی و مذهبی، اگر چه با شعار، به عقب بر نمی گردیم،به استمرار وضع موجود تن دادند،اما مطالبات انها از ۴۰ سال پیش عقب تر است.برای انکه،در زمان شاه ازادی اجتماعی،رفاه اقتصادی ،ازادی مذهبی ،و مدرنیته منهای توسعه ی سیاسی و ازادی،در مقایسه با وضعیت کنونی،بسیار پیشرفته تر بود وشخص شاه به این لحاظ، و در مقایسه به اخوند هایی چون روحانی،فرد بسیار مدرنی به حساب می امد.
۳-کمپین انتخاباتی اقای رییسی نیز ۱۵ ملیون رای داشت که در این رابطه نیز،پیام های روشنی دیده میشود.اول این که جمع دو کمپین بایکوت انتصخابات و رای به روحانی،بالغ بر ۴۰ ملیون هستند که این اکثریت بزرگ،کمینه در خواست اولیه ی خود،مخالف راس قدرت حاکم،نهاد های تحت امر و گفتمان سیاسی و اجتماعی انها می باشند.در واقع اگر حامیان اصلی رییسی را مذهبیون سیاسی-افراطی حامی راس هرم قدرت بدانیم،و در حالی که انها از هر نوع امکان و ازادی برای تبلیغ خود برخوردار بوده و حتا وعده ی یارانه های سه برابر را دادند ،اما حتا از بایکوتی های دست و پا بسته،در میدانی نابرابر شکست خورده و در ردیف سوم قرار گرفتند.پیام این شکست و شکست ۹۲، این است که گفتمان و عملکرد،کسانی که به اعتراف روحانی طی ۳۷ سال گذشته،کاری جز زندان و اعدام انجام نداده اند، از دیدگاه اکثریت مردم ایران،مردود و دور انداخته شده است.اگر چه این اقلیت،امکانات حد اکثری کشور را در دست دارند.
پیام شکست سخت انها این بود که بعید است انها در میان مدت،توانایی حفظ ان امکانات را داشته باشند و در اینده ی نه چندان دور، استمرار طلبان جایگزین انها در قدرت خواهند شد.
در عین حال اکثریت بزرگ رای دهندگان به رییسی ،از بین هم میهنان عزیز در شهر و روستا است که از روی ناچاری وبرای رسیدن به شغل و رهایی از فقر و گرسنگی و فرار از شرایط مرگباری که دولت استمرار طلب روحانی،برانها و همه ی ما حاکم کرده است، به او رای دادند.این هم میهنان گرامی نیز نباید مایوس باشند و اگاه باشند که با اتحاد ،می توان به رفاه و زندگی بهتر دست یافت. در برابر اکثریت رای دهنده به روحانی و در برابر،اکثریت رای دهنده به رییسی،صف بندی نداریم. استمرار طلب ها که رای به رییسی را رای به ایت اله قاتل،تبلیغ و تلقی می کنند،باید پاسخ خوبی از ۱۵ ملیون هم میهن رای دهنده به ایشان دریافت کرده باشند!
هراس از ادامه ی فقر،فساد،اختلاس،رکود،هراس از امدن لولوخور خوره بدون داشتن هیچ برنامه ی مشخص،از سوی دوکاندیدای مورد تایید رژیم،موجب شد تا بیش از ۴۰ ملیون از هم میهنان عزیز به پای صندوق های رای انتصخابات هجوم ببرند.با درک شرایط کنونی و به نمایندگی از سوی بیش از ۱۶/۵ هم میهن اگاه،سیاسی وکسانی که در برابر انواع فشار ها و عوامفریبی ها،نه گول خوردیم و نه هراسناک شدیم، به ان ۴۰ ملیون تن وعده ی رهایی،ازادی،عدالت،رفاه و امنیت به شرط اتحاد ، اگاهی و پایداری بیشتر میدهیم.
حشمت اله طبرزدی-دبیر کل جبهه ی دموکراتیک ایران-۳۱ اردیبهشت ۱۳۹۶ خورشیدی.
