شاهین نجفی

 ایستاده مردن

سری میان دست تو بریده
 نگاه من به ساعت پُکیده
 و شعرهای غمگین و عاصی
و گرگ خسته کز تفنگ نترسیده

 به شبهه های من به اصل هستی
 به بغض بی کسیت وقت مستی

 وحسرت تو را و بو کشیدن
و عمق فاجعه تو را ندیدن

 رگی که سرنوشتش انسداد است / و جرم تو که داد پیش باد است

 همیشه انتهای قصه تلخ است / و شاعری که حکم اش ارتداد است