دانشگاه هامبورگ در اقدامی نمادین مدرک دکترای اینگهبورگ زولم-راپوپورت را به او اهدا کرد. این دانشگاه در دوران حکومت نازیها از اعطای مدرک به این پزشک به دلیل داشتن مادری یهودی، خودداری کرده بود. او حال ۱۰۲ سال دارد.
یک دستهگل، در آغوش کشیدن و تشویق حضار. اینگهبورگ زولم-راپوپورت با ۷۷ سال تأخیر سرانجام در ۱۰۲ سالگی مدرک خود را از دانشگاه پزشکی هامبورگ دریافت کرد.
او پس از دریافت مدرک دکترای خود گفت که برای گرامیداشت "یاد قربانیان" شرکت در این مراسم را پذیرفته است.
اینگهبورگ زولم در سال تحصیلی ۳۸- ۱۹۳۷ زمانیکه که دستیار پزشک بیمارستان اسرائیلی هامبورگ (تأسیس ۱۸۴۳ میلادی) بود، دکترای خود را در مورد "فلج اعضا در پی ابتلا به بیماری دیفتری" نوشت.
او اما برای دفاع از تز خود به جلسه امتحان شفاهی دعوت نشد. در حکومت نازیها دانشگاه از اعطای مدرک دکترا به او به دلیل اینکه مادری یهودی داشت، خودداری کرد.
پدر اینگهبورگ تاجری پروتستان بود و دختر خود را نیز با تربیتی مسیحی بزرگ کرده بود. با این حال نژادپرستی نازیها مانع از آن شد که او علیرغم نمرات درخشان در دوران تحصیل بتواند مدرک خود را دریافت کند.
اینگهبورگ زولم-راپوپورت اما حال پس از شرکت در امتحان شفاهی، با کمک خانواده و دوستان، بدون کامپیوتر و مطالعه دوباره، آنهم با چشمانی که به گفته خودش به زحمت قادر به دیدن هستند، از دکترای خود با موفقیت دفاع کرده است.
پروفسور برجسته
این پزشک ۱۰۲ ساله البته نیازی به دریافت این مدرک از دانشگاه هامبورگ نداشت.
اینگهبورگ زولم-راپوپورت یکی از پزشکان برجسته کودکان و دارای درجه پروفسوری است.
او سال ۱۹۳۸ همزمان با آغاز کوچ اجباری یهودیان به ارودگاههای کار و مرگ، آلمان را ترک و به آمریکا مهاجرت کرد.
او در آمریکا تحصیلات خود را به پایان رساند، مدرک پزشکی دریافت کرد و سپس با ساموئل راپوپورت، پزشکی برجسته که بعدها یکی از نامدارترین بیوشمیستهای اروپا شد، ازدواج کرد.
او و همسرش اما به دلیل حمایت از حزب کمونیست در آمریکا دچار مشکل شدند. آنها پس از جنگ جهانی دوم به آلمان شرقی مهاجرت کردند.
اینگهبورگ زولم-راپوپورت در بخش کودکان بیمارستان شریته (Charité) در برلین شرقی مشغول به کار شد و پس از تکمیل تحقیقات خود در سال ۱۹۶۸ موفق به دریافت نشان پروفسوری از آلمان شرقی شد.
این بیمارستان مشهور به مناسب تولد یکصد سالگی اینگهبورگ برای قدردانی از خدمات او و همسرش ساموئل که سال ۲۰۰۴ درگذشت، جشنی بزرگ برگزار کرد.
دو دختر آنها سوزان و لیز نیز به عنوان پزشک و پرستار در همین بیمارستان خدمت کردند.
فیلم مستندی که از داستان زندگی خانواده راپوپورت در سال ۲۰۰۴ ساخته شد، جایزه بهترین فیلم تلویزیونی آلمان را دریافت کرده است.
دویچه وله