انتخابات الجزایر از تحریم تا مشارکت

انتظار می‌رود انتخابات پارلمانی الجزایر که قرار است امروز برگزار شود با اقبال کمی مواجه شود.
بخشی از مخالفان ضمن اعلام عدم مشارکت در این انتخابات تلاش کردند سایر گروه‌های مردمی را نیز قانع کنند که در این انتخابات شرکت نکنند.
این مخالفان را گروه‌هایی مانند حزب «نسل جدید» و تا حدودی کمتر، حزب «پیشتازان آزادی» به رهبری «علی‌بن‌فلیس»، نخست‌وزیر سابق، تشکیل می‌دهند.

دولت الجزایر برای خنثی‌کردن فعالیت احزاب تحریمی دستوراتی را به رسانه‌های دولتی و خصوصی داده است. «حمید قرین»، وزیر کشور، با اعلام این موضوع گفت رسانه‌ها اجازه ندارند خبرهای مربوط به آنان را پوشش دهند اما این دستورات مانع از آن نمی‌شود که طرفداران تحریم به خیابان‌ها نیامده یا تلاش نکنند شهروندان را قانع کنند که رأی‌دادن در شرایط کنونی اثری نخواهد داشت.

حق قانونی
«سمیر بلعربی»، یک فعال سیاسی، می‌گوید حرکت تحریم انتخابات پارلمانی عملا از تاریخ اول ماه آوریل شروع شد. تحریم‌کنندگان در آن روز به خیابان‌های پایتخت ریختند تا شهروندان را نسبت به تحریم‌ها اقناع کنند. او به الجزیره می‌گوید: این تلاش‌ها تا روز رأی‌گیری ادامه داشت. او معتقد است حرکت‌های میدانی آنها مورد استقبال زیادی از سوی شهروندان قرار گرفته است. برای همین باور دارد عدم مشارکت شهروندان در انتخابات بسیار بالاست و دراین‌باره دلیل می‌آورد که: «مردم با کسانی که دعوت به این انتخابات می‌کنند خیلی سرد برخورد کردند و به حرف‌هایشان گوش نمی‌دهند». «اسماعیل سعیدانی»، معاون رئیس حزب «نسل جدید» که انتخابات را تحریم کرده، می‌گوید: فقدان اعتماد شهروندان به قدرت حاکم و اوضاع بد اقتصادی و اجتماعی به دلیل سیاست‌های ریاضتی، مهم‌ترین دلایلی است که شهروندان را نسبت به حضور در انتخابات بی‌رغبت می‌کند. سعیدانی به الجزیره می‌گوید دولت تشکیل یک هیئت مستقل برای ساماندهی انتخابات و نظارت بر آن را قبول نکرد و در عوض یک هیئت اداری زیر نظر وزارت کشور را به وجود آورد که اعضایش را رئیس‌جمهور انتخاب می‌کند. این یکی از مهم‌ترین دلایلی است که موجب شد تا حزب آنها تصمیم به تحریم انتخابات بگیرد.

دولت در برابر تحریم
به نظر او، فراخوان برای تحریم انتخابات پارلمانی یک اقدام سیاسی و یک حق قانونی است «ازاین‌رو ما به مناطق مختلف سفر کرده و از نزدیک با شهروندان تماس گرفتیم و دیدیم آنها هم ترجیح می‌دهند انتخابات را تحریم کرده و در آن شرکت نکنند». به‌همین‌دلیل این فعال سیاسی انتظار دارد «بی‌رغبتی به انتخابات خیلی زیاد» باشد. در همین باره، «محمد بو ضیاف»، استاد علوم سیاسی در دانشگاه «المسیله» واقع در جنوب کشور، می‌گوید کسانی که درخواست تحریم انتخابات پارلمانی را دارند همان کسانی هستند که از تجدیدنظر در ساختار دولت زیان دیدند؛ اتفاقی که با آمدن «عبدالعزیز بوتفلیقه» بر سر قدرت به وجود آمد. او تأکید دارد تحریم‌ها انتقال کشور به یک وضعیت دیگر را دچار خلل می‌کند حال آنکه ممکن است این تغییرات بطئی در نهایت به نفع کشور و شهروندان باشد. به نظر او، کسانی که حرکت تحریم را رهبری می‌کنند عبارت‌اند از حزب «پیشگامان آزادی‌ها» به رهبری بن‌فلیس و برخی از نمایندگان جنبش «برکات» یا همان «کفایه». به اعتقاد بوضیاف، تحریم انتخابات پارلمانی در نهایت به صورت مستقیم به نفع گروه‌های حاکم خواهد بود و این مسئله مهمی است که معمولا از ذهن کسانی که خواستار عدم مشارکت هستند دور می‌ماند. به گفته او، هدف از این تحریم «سوارشدن بر موجی است که درون جامعه وجود دارد، شاید هم تاکتیکی برای فرار از روبه‌روشدن با صندوق‌های رأی». چون ممکن است اندک‌بودن طرفداران تحریم را برملا کرده و چهره واقعی‌شان آشکار شود.

حرکتی که تأثیری ندارد
بوضیاف می‌گوید الجزایر –در مقایسه با سایر کشورهای عرب و اسلامی– تا به حال گام‌های مهمی در زمینه تحقق معیارهای دموکراتیک برداشته است. هرچند به گفته او، «فرهنگ سیاسی در الجزایر شهروندان را ترغیب به مشارکت نمی‌کند. روند انتخابات نقایصی دارد که موجب کاهش تمایل یک شهروند عادی به حضور در پای صندوق‌های رأی می‌شود». از سوی دیگر، «عثمان لحیانی»، نویسنده و روزنامه‌نگار الجزایری، بسیار بعید می‌داند حرکت تحریم‌کنندگان بتواند در کل روند انتخابات الجزایر تأثیری تعیین‌کننده بگذارد. لحیانی تأکید دارد تحریم‌کنندگان جزء گروهی هستند که با روند سیاسی کشور ارتباط ندارند و احزاب شرکت‌کننده نیز چندان علاقه‌ای به مواضع آنها نشان نمی‌دهند. او دراین‌باره انتخابات پارلمانی سال ٢٠١٢ را مثال می‌زند که در آن ٥٧ درصد واجدان شرایط در انتخابات شرکت نکردند؛ این در حالی بود که آن سال هیچ‌کس خواستار تحریم انتخابات نشده بود.
شرق