مسعود عطائی
شاپور بختیار
آزاده بود و
عاشقِ آزادیِ بشر
فرزانه بود وروی سخن
هاش استوار
در کشوری که جهل و
ستم حُکم می کند
بود این بزرگ مردِ
نکو خوی ، هوشیار
بیزار از تعصب و بیزار از دروغ
می خواست او رها کند
ایران ز گیر و دار
او بود جانشین مصدق،
جز او کسی
هرگز نرفت راه مصدق در این دیار
شهد و شکر به ملتِ
خود هدیه کرد،لیک
تهمت به او زدند
رقیبان چو نیش مار
زخم زبان ز این بشنید و ز آن چشید
خنجر ز پُشت خورد ز
مّلا و شهریار
شایسته است گر که
جوانان مُلک جم
در هر زمان کنند به
این مرد افتخار
مزدورِ پستِ بی سر و
پا با دلی ز سنگ
شادان بُرید آن سرِ پُر شورِ بی قرار
شد سرنگون کبوترِ
صلحی ز تیرِکین
این بود مُزدِ
نیکی ِ شاپور بختیار
؟
مسعود عطائی ۲۸/۶/۲۰۱۴
