زینت میرهاشمی
حجاب اجباری و یا حجاب حکومتی، از جمله بخش مهمی از تبعیض جنسیتی است که توسط رژیم اعمال شده است. اگر چه پوشش آزاد به معنای رفع نابرابری جنسیتی و آزادی زنان نیست، اما دفاع از انتخاب آزاد پوشش یکی از موارد مهم فعالیت پیکارگران راه آزادی و برابری جنسیتی است.
در کشورهایی که بنیادگرایان اسلامی حکومت می کنند و یا نیروهای ارتجاعی اسلامی قدرت اِعمال نظر دارند، پوشش اجباری برای زنان به ابزار خشونت برای نهادینه کردن نابرابریهای جنسیتی تبدیل می شود.آزادی زنان برای حکومتهای بنیادگرای اسلامی یک تهدید جدی است.
به همین خاطر زنان در خط مقدم سرکوب و خشونت رژیم ولایت فقیه قرار گرفته اند. زیرا این نیروهای مُتُحَجِر با تکیه بر سرکوب زنان پیشبرد منافع اقتصادی خود را دنبال می کنند. از نگاه مُرتجعان اسلامی جایگاه زن به عنوان ابزار خانواده مقدس تعیین می شود که در مَحدوده خانه می تواند اعمال نظر کند و خارج از خانه در حیطه قدرت مرد قرار دارد.
روز دوشنبه ۱۹ خرداد، محسن اژه ای سخنگوی قوه قضائیه رژیم در برابر چگونگی عدم رعایت حجاب حکومتی از طرف زنان موضع گرفت. وی عدم رعایت حجاب اجباری در شکل نافرمانی مدنی به شکل گروهی را به «شلاق، جریمه نقدی، حبس و محرومیتهای اجتماعی» تهدید نمود. تهدید اژه ای در به کارگیری خشونت علیه زنان، پدیده جدیدی نیست.
این امر طی بیش از سه دهه اعمال شده است. برخی از مسافران جا مانده از قطار حکومت، مانند آقای ناطق نوری امروز به شکست سیاستهای رژیم در برابر حجاب اجباری اعتراف می کنند. تهدید اژه ای هم هیچ تاثیری بر عقب راندن موج گسترده ای که علیه حجاب اجباری راه افتاده است نخواهد داشت.
به ویژه این که عدم رعایت حجاب حکومتی همراه با نافرمانیهای مدنی تبدیل به حرکتی گسترده شده است. در شرایط گسترش و تعمیق شکاف در لایه بالایی هِرَم قدرت، هر میزانی که نافرمانیها و اعتراضها علنی تر انجام شود، می تواند رژیم را درمانده تر و عقب نشینی را بر آن تحمیل کند.
نافرمانی علیه حجاب اجباری
به ویژه این که عدم رعایت حجاب حکومتی همراه با نافرمانیهای مدنی تبدیل به حرکتی گسترده شده است.
در شرایط گسترش و تعمیق شکاف در لایه بالایی هِرَم قدرت، هر میزانی که نافرمانیها و اعتراضها علنی تر انجام شود، می تواند رژیم را درمانده تر و عقب نشینی را بر آن تحمیل کند.
در شرایط گسترش و تعمیق شکاف در لایه بالایی هِرَم قدرت، هر میزانی که نافرمانیها و اعتراضها علنی تر انجام شود، می تواند رژیم را درمانده تر و عقب نشینی را بر آن تحمیل کند.
در کشورهایی که بنیادگرایان اسلامی حکومت می کنند و یا نیروهای ارتجاعی اسلامی قدرت اِعمال نظر دارند، پوشش اجباری برای زنان به ابزار خشونت برای نهادینه کردن نابرابریهای جنسیتی تبدیل می شود.آزادی زنان برای حکومتهای بنیادگرای اسلامی یک تهدید جدی است.
به همین خاطر زنان در خط مقدم سرکوب و خشونت رژیم ولایت فقیه قرار گرفته اند. زیرا این نیروهای مُتُحَجِر با تکیه بر سرکوب زنان پیشبرد منافع اقتصادی خود را دنبال می کنند. از نگاه مُرتجعان اسلامی جایگاه زن به عنوان ابزار خانواده مقدس تعیین می شود که در مَحدوده خانه می تواند اعمال نظر کند و خارج از خانه در حیطه قدرت مرد قرار دارد.
روز دوشنبه ۱۹ خرداد، محسن اژه ای سخنگوی قوه قضائیه رژیم در برابر چگونگی عدم رعایت حجاب حکومتی از طرف زنان موضع گرفت. وی عدم رعایت حجاب اجباری در شکل نافرمانی مدنی به شکل گروهی را به «شلاق، جریمه نقدی، حبس و محرومیتهای اجتماعی» تهدید نمود. تهدید اژه ای در به کارگیری خشونت علیه زنان، پدیده جدیدی نیست.
این امر طی بیش از سه دهه اعمال شده است. برخی از مسافران جا مانده از قطار حکومت، مانند آقای ناطق نوری امروز به شکست سیاستهای رژیم در برابر حجاب اجباری اعتراف می کنند. تهدید اژه ای هم هیچ تاثیری بر عقب راندن موج گسترده ای که علیه حجاب اجباری راه افتاده است نخواهد داشت.
به ویژه این که عدم رعایت حجاب حکومتی همراه با نافرمانیهای مدنی تبدیل به حرکتی گسترده شده است. در شرایط گسترش و تعمیق شکاف در لایه بالایی هِرَم قدرت، هر میزانی که نافرمانیها و اعتراضها علنی تر انجام شود، می تواند رژیم را درمانده تر و عقب نشینی را بر آن تحمیل کند.
