“ایران! ایران! برزیل ما اومدیم!”
ملت ایران همیشه دوست داشته که تصویر مثبتی از خود به جهانیان ارائه کند. و شاید همین مسئله، علت اصلی آن است که ایرانیان همواره در شادی و غم با یکدیگر متحد و بسیج هستند.
تیم ملی فوتبال ایران در حقیقت، نماینده کوچکتری از ملت ایران است چرا که فوتبالیستها از نقاط مختلف کشور گرد هم می آیند و این نشان از اتحاد در کشور ایران است.
ایرانیان داخل و خارج کشور، طرفدار هر تیم و رنگی اعم از آبی و قرمز و سبز و زرد که باشند، هنگام بازیهای تیم ملی، همگی زیر یک پرچم متحد می شوند و تیم ملی کشورشان را تشویق می کنند.
روی یک پیاده رو مردی مشغول نقاشی کردن صورت کودکان و بزرگسالان با ۳ رنگ پرچم ایران بود، در حالی که دهها نفر در هر گوشه از خیابان پرچم ایران را در دستانشان تکان می دادند.
گروهی از جوانان یک تونل انسانی درست کرده بودند و مسیر عبور را برای ماشینها باز می کردند، البته تنها به شرطی که اجازه می دادند با اسپری رنگ پشت ماشینشان بنویسند:
“ایران! ایران! برزیل ما اومدیم!”
پیروزی اخیر ایران در مقابل کره در سری رقابتهای انتخابی جام جهانی 2014 برزیل، بار دیگر منجر به شادی و رقص و پایکوبی در خیابانها شد.
برخی می گویند که اظهارات تحریک کننده سرمربی تیم کره، چوی کانگ هی، باعث شد تیم ایران این گونه با انگیزه بازی کند و سه امتیاز بازی را به طور کامل از آن خود کند. چوی، طی اظهاراتی، به تیم ملی ایران حمله کرده بود و گفته بود حاضر است هر کاری بکند تا ایران را شکست دهد و بدین طریق به تیم ازبکستان کمک کند تا به جام جهانی راه یابد، چراکه از نظر او تیم ازبکستان شایسته تر از ایران است.
کی روش، مربی پرتغالی تیم ملی ایران توانست با این پیروزی خشم خود را به سرمربی کره نشان دهد و این پیروزی همچنین آبی بود بر خشم او و هواداران تیم ملی.
