قهر روحانی یا سایه سنگین هاشمی

صندلی خالی روحانی

رسانه‌های نزدیک به منتقدان داخلی، دلیل غیبت رئیس‌جمهوری در جلسات مجمع را قهر سیاسی او با هاشمی رفسنجانی در مقام رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام می‌دانند و حامیان دولت، این مساله را سناریوی تازه مخالفان برای ایجاد شکاف میان دو دوست و یار دیرینه.

محمد باقر نوبخت، سخنگوی دولت هم «مشغله کاری فراوان» را تنها دلیل غیبت رئیس‌جمهوری عنوان کرد و گفت: «ارتباط دولت و مجمع تشخیص مصلحت نظام، محکم است و هر زمان فرصت برای آقای رئیس جمهور پیش بیاید، در جلسات مجمع حضور خواهد یافت».

این اولین‌بار نیست که خبر عدم حضور حسن روحانی در نشست‌های مجمع تشخیص مصلحت نظام رسانه‌ای می‌شود. دو سال پیش و هنگامی که مجمع تشخیص مصلحت نظام «اختیار عزل و نصب رئیس کل بانک مرکزی» را از دولت سلب کرد، روحانی برای چند وقتی پا به نشست‌های مجمع تشخیص مصلحت نظام نگذاشت. این مصوبه سرانجام با دخالت رهبر جمهوری اسلامی به نفع دولت تغییر کرد.

صندلی خالی روحانی

دومین بار زمستان سال گذشته تصاویر منتشر شده از نشست‌های مجمع، نشان داد که صندلی روحانی مدتی است که خالی مانده است.

هاشمی رفسنجانی در واکنش به غیب‌های روحانی گفته بود: «او به یکی از بندهای سیاست اقتصاد مقاومتی اعتراض داشت. بحث من این بود که خود ایشان وقتی که مخالف هستند، بیایند و دفاع کنند، ادله‌هایشان را بیاورند».

البته رفسنجانی در این گفت‌وگو گفته بود که می‌داند روحانی مشغله‌های فراوانی دارد و توقع ندارد که او در همه جلسات حضور داشته باشد.

حالا آن‌گونه که محمود محمدی عراقی، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، می‌گوید؛ روحانی بازهم از مجمع تشخیص مصلحت نظام قهر کرده است و این قهر هم به برنامه توسعه ششم ارتباط دارد.

محمدی عراقی به خبرگزاری فارس گفت: «وقتی بحث سیاست‌های برنامه ششم توسعه در مجمع مطرح شد، آقای روحانی معتقد بود که تعیین این سیاست‌ها از وظایف دولت است و نباید مجمع در این مسئله ورود کند اما اکثر اعضای مجمع خواستند که مجمع درباره این سیاست‌ها ورود پیدا کند، لذا آقای روحانی بعد از آن جلسه دیگر در جلسات مجمع شرکت نکردند».

بیرون آمدن از سایه هاشمی

حسن روحانی در همه سال‌های پس از انقلاب ۱۳۵۷ زیر سایه اکبر هاشمی رفسنجانی زیست سیاسی کرده است. چه خرداد سال ۹۲ و هنگامی که قصد حضور در انتخابات ریاست جمهوری را کرد، بسیاری او را مهره و سایه هاشمی دانستند.

او در سال‌های پس از ۸۴ و هنگامی که جایش را در شورای امنیت ملی به لاریجانی داد، در مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام و زیر نظر هاشمی رفسنجانی فعالیت‌هایش را ادامه داد.

روحانی در انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۲ نیز از حمایت کامل هاشمی رفسنجانی و همراهان سیاسی او برخوردار بود و سرانجام در معرفی اعضای هیات دولت هم بیشترین سهم را به یاران پیشین هاشمی رفسنجانی داد.

اما پس از آغاز به کار دولت، خبرهایی مبنی بر افزایش اختلاف میان حلقه هاشمی رفسنجانی و دولت منتشر شد. اگرچه هر دو سو تا به حال تلاش کرده‌اند که این اختلاف‌ها را تکذیب کنند، اما به نظر می‌رسد که روابط دوستانه و همکاری سی ساله این دو همانند گذشته نیست.

از یک سو روحانی نمی‌خواهد تا سال‌های بلند زیر سایه هاشمی بماند و از دیگر سو، هاشمی رفسنجانی آن سیاست‌مدار قدرتمند و بانفوذ گذشته نیست که سود دوستی با او بیش از زیانش باشد.
رادیو زمانه