امانوئل ماکرون پس از پیروزی در دور نخست انتخابات ریاست‌جمهوری فرانسه محتمل‌ترین گزینه برای ریاست‌جمهوری این کشور در هفتم ماه می است. این چشم‌انداز یک زلزله سیاسی و یک دستاورد شخصی شگفت‌آور شمرده می‌شود.
زمانی که من در سال ٢٠١٢ سفیر بریتانیا در فرانسه بودم، امانوئل ماکرون به‌عنوان وزیر اقتصاد دولت فرانسوا اولاند معرفی شد. بنابراین من که به‌طور مرتب این سیاست‌مدار جوان را ملاقات می‌کردم شناخت خوبی از او دارم.
درباره پیش‌بینی اینکه ماکرون روزی رئیس‌جمهوری فرانسه می‌شود، ادعایی ندارم. اما در همان زمان متوجه شده بودم خصیصه‌ای استثنائی در او وجود دارد. امانوئل ماکرون ترکیبی از فراست، جزئی‌نگری و اعتماد به نفس بالا را در خود داشت. او همچنین بسیار جذاب و فروتن بود. تمام جلساتش خیلی خوب اداره می‌شد. افراد پس از ترک دفتر کار ماکرون احساس می‌کردند دوستی نزدیکی با او دارند و این ابزاری است که برای هر سیاست‌مداری بسیار کارآمد و مفید است. از همه مهم‌تر اینکه متقاعد شده بودم این ویژگی در امانوئل ماکرون ساختگی و مصنوعی نیست. او واقعا به مردم علاقه داشت. کنجکاوی سیری‌ناپذیر و شم قوی سیاسی‌اش برای جذب یک ایده جدید یا پذیرش فوری آن، مثال‌زدنی بود.
خیلی زود مشخص شد فرانسوا اولاند حساب زیادی روی کارمند جوان ٣٤ساله خود باز کرده و عمیقا به او تکیه کرده است. تمام جلسات و دیدارهایی که در دفتر کار ماکرون برگزار می‌شد بارهاوبارها به وسیله پیام‌ها یا تماس‌های آقای رئیس‌جمهوری دچار وقفه می‌شد. ماکرون هیچ ابایی نداشت این مسئله را علنی کند که رئیس‌جمهور تحت فشار او طرح اولیه خود برای افزایش مالیات و چند طرح اقتصادی یارانه‌ای پرهزینه را کنار گذاشته است. پس از ١٨ ماه از آغاز به کار دولت اولاند تقریبا همه‌جا می‌شد ردپایی از سیاست‌های اقتصادی ماکرون را دید؛ از جمله کاهش مالیات کسب‌وکارها. با وجود برخی سوءظن‌ها در حزب سوسیالیست، ماکرون در سال ٢٠١٤ با ارتقایی چشمگیر و رسیدن به خط مقدم جبهه سیاسی، نقش وزیر اقتصاد را گرفت. بزرگ‌ترین دستاورد او در این پست ارائه یک بسته دقیق اقدامات اقتصادی خُرد بود که هدف از تدوین آن کاهش دست‌اندازهای اقتصادی همچون قوانین سفت‌وسخت کار در روزهای یکشنبه یا برخی ساده‌سازی‌های دیگر قوانین بازار کار در فرانسه بود.
ماکرون بیش از ٢٠٠ ساعت را صرف نشست‌های پارلمانی کرد تا نمایندگان فرانسوی را که اکثریت آنان از حزب سوسیالیست بودند راضی کند به این قوانین رأی دهند و در پایان نیز موفق شد. همین سابقه و رویکرد گذشته ماکرون که حاضر است چند ماه را صرف مذاکرات طولانی و نفس‌گیر کند نشانه روشنی است که دوران ریاست‌جمهوری احتمالی او چگونه خواهد بود. ماکرون از نظر اقتصادی، لیبرال است؛ یک اصلاح‌طلب که بیشتر از لفاظی‌های سیاسی به دنبال نتیجه است و در کار، به صبر و تلاش برای قانع‌کردن دیگران اعتقاد بسیاری دارد. ماکرون همچنین شجاعت قابل توجهی دارد. او زمانی که به‌عنوان یکی از اعضای حزب سوسیالیست مشاور اولاند در کاخ الیزه بود تلاش بسیاری داشت تا حتی در مقام یک کارمند، رئیس‌جمهور را وادار کند تا اصلاحاتی را در پیش بگیرد. او همچنین پس از جداشدن از دولت و راه‌اندازی جنبش «به پیش» نیز شجاعت زیادی از خود نشان داد. ماکرون در شرایطی قدم در راه انتخابات ریاست‌جمهوری گذاشت که پیش‌تر در هیچ انتخاباتی حتی انتخابات محلی نیز شرکت نکرده بود. پیروزی امانوئل ماکرون در دور نخست انتخابات ریاست‌جمهوری تمام نظام سیاسی حاکم بر این کشور را که از زمان جمهوری پنجم چارلز دوگل در سال ١٩٥٨ بنیاد گذاشته شده واژگون کرد. برای نخستین‌بار نامزدهای سنتی حزب چپ و راست فرانسه نتوانستند به دور دوم راه پیدا کنند. واقعه‌ای که نشان‌دهنده خشم عمومی مردم فرانسه از نظام سیاسی این کشور است. نتیجه شمارش آرای دور اول همچنین نشان می‌دهد عملکرد مارین لوپن، رهبر افراطی «جبهه ملی»، به‌مراتب بهتر از پدرش «ژان ماری» بوده است؛ کسی که در سال ٢٠٠٢ فقط توانست ٢٠ درصد آرا را در برابر ژاک شیراک به دست آورد.
با وجود این، از آنجایی که پس از دور نخست انتخابات ٢٠١٧ سیاست‌مداران سنتی فرانسه از جمله فرانسوا فیون، کاندیدای جناح راست محافظه‌کار، حمایت خود را از ماکرون اعلام کرده‌اند شانس پیروزی مارین لوپن در انتخابات ناچیز است (البته اگر رویداد مخرب و غیرمترقبه‌ای مانند حملات تروریستی تا پیش از هفتم می در کار نباشد). نتایج نظرسنجی‌ها تاکنون حاکی از آن است که ماکرون در دور دوم انتخابات می‌تواند به‌راحتی مارین لوپن را شکست دهد. ماکرون احتمالا پس از پیروزی و با توجه به سابقه مقابله با اندیشه‌های پوپولیستی به‌سرعت به یکی از چهره‌های تأثیرگذار و مؤثر در اتحادیه اروپا تبدیل خواهد شد.
بنا براین برای رهبرانی مانند ترزا می، نخست‌وزیر بریتانیا، حیاتی است که به‌سرعت در پی ایجاد یک رابطه حسنه و نزدیک با او باشد. امانوئل ماکرون یک سیاست‌مدار حامی اتحادیه اروپاست و قطعا اولویت اصلی او ایجاد روابط حسنه و نزدیک با سیاست‌مدارانی است که این اولویت را در دستور کار خود دارند؛ کسانی مانند آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان. ماکرون قطعا همکاری نزدیکی با مرکل خواهد داشت تا از طریق حل مسئله مهاجرت و تجارت آزاد مؤثر منطقه یورو را تقویت کند.
پیتر ریکیتس . ترجمه بهاره محبی
منبع: فایننشیال‌تایمز
برگرفته از روزنامه شرق
