بهروز سورن، گزارشگران:
روایت ها درباره تجاوز در زندان های جمهوری اسلامی -
دهه شصت و پس از آن
تجاوز شکنجه ای مضاعف علیه زنان زندانی سیاسی است. اوج فاجعه در دهه شصت گزارش شده است. دهها خاطره, یاد و اعتراف منتشر و علنی شده است.
امیال حیوانی - جنسی مزدوران ولایت خمینی بنام شریعت و مذهب علیه زنان مبارز و قهرمان اسیر اعمال شد و توجیه قانونی و دینی آن نیز از سوی رهبران جمهوری ننگین اسلامی بشکل فتوی صادر شد. پیشگیری از رفتن باکره ها به بهشت فرجه ای بود که به بازجویان, زندانبانان و وحوش مزدور داده شد تا نیات پلید و حیوانی انها عملی گردد.
در پس اینهمه اما خرد و له کردن زنان جسور و مقاوم زیر شکنجه در نظر بود. خرد کردن زندانی
سیاسی پیش از مرگ. انتقامی در برابر مقاومت بی حد و اندازه آنان, تجاور و آنهم بنام شریعتی که در طول تاریخ سیاهترین سرکوبها و جنایات را آفریده است.
تجاوز به زنان زندانی سیاسی بعنوان آخرین حربه و ابزار نیز نتوانست این قهرمانان را بشکند. زیرا این زنان حماسه ساز از جنس آنها نبودند. این اخرین حربه نیز میسر نیافتاد, زیرا زنان شکستنی نیستند. خودکشی و یا بازگوئی این جنایات از سوی بازماندگان مهری است بر شکست و میرایی حاکمیت زور و ستم و سرکوب که دامان آنان را دیر یا زود خواهد گرفت
سوگند به هستی و انسان که این زنان و یادهایشان, به شما و جنایاتتان زل خواهند زد و فراموش نمی کنند
