شیفته
سوگ سیاوشان
سوگسرودی، در ارج گذاری به کشتگان شهریور 1367، پیش و پس از آن
فرایند همکاری مانی،نیماد،شیفته،افشین آوا وفرهاد تالشی
تقدیم به همۀ مادران داغدیده وبازماندگان...
رژیم جمهوری اسلامی در تابستان1367، در کمتر از 2 ماه، هزاران زندانی سیاسی را به طور دسته جمعی قتل عام و در گورهای دسته جمعی به خاک سپرد.این فاجعۀ ملی نقطۀ اوج کشتار مخالفان رژیم در زندانهای جمهوری اسلامی در دهۀ1360 است که طی آن نزدیک به چندین ده هزارتن ناپدید ویا زیرشکنجه و در برابرجوخه های مرگ جان سپردند.
یاد همۀ آن جان از دستدادگان راه آزادی و میهن گرامی و جاودان باد!
"سوگ سیاوشان"
ای خاک! فرزندم چه شد؟ آن رفته در بندم چه شد؟
ای باد! بوی او کجاست؟ آن مِهرِ دلبندم چه شد؟
گروه کُر
آن مادران، شیرآوران در شهرِ سوگِ خاوران
چهره فرو بُرده به خاک در جستجوی کشتگان:
مادر:
ای خاک! فرزندم چه شد؟ آن رفته در بندم چه شد؟
ای باد! بوی او کجاست؟ آن مِهرِ دلبندم چه شد؟
سر میکشم چون سرکشان هم در عیان، هم در نهان
یابم مگر از او نشان در این زمین، یا آسمان
آن ماه خوبانم چه شد؟ فرزند ایرانم چه شد؟
آن ماهِ روشن، آن بلند؟ آن مهرِ تابانم چه شد؟
گروه کُر:
آن مادران، شیرآوران سیمرغ های این جهان
چهره به سوی خاوران در جستجوی عاشقان:
مادر:
فرزند خونین جامه را شاهین پَر افشانده را
کشتند این اهریمنان دُردانه را، دُردانه را
سوگ سیاووشان کنم نفرین به خاموشان کنم
فریاد را چون پرچمِ خیل سیه پوشان کنم
شورش به گیتی افکنم بنیاد ظالم برکَنَم
بانگ بلند خشم را پرواز خاموشان کنم!
گروه کُر
ای مادران، شیرآوران! در سوگ و خاک خاوران
ای خیل خونین جامه گان ای پرورنده عاشقان
سوگ سیاووشان کنیم نفرین به خاموشان کنیم
فریاد را چون پرچم خیل سیه پوشان کنیم ای مادران!
