آرتميس ورزنده
اعتماد
باز هم بوي باروت
باز گوشه و كنار دنيا بانگ جنگ‌افروزي قدرت‌هاي بزرگ به گوش مي‌رسد، باز هم اين بچه‌هاي كوچك هستند كه در معرض قرباني شدن قرار گرفته‌اند و باز كشوري در خاورميانه پر از درد آماج زخم‌هاي بي‌مرهم خواهد شد؛ نه اينكه اين منطقه و به ويژه سوريه تا پيش از اين خبر‌ها در صلح كامل بود، نه! همين چند وقت پيش تصاوير كودكان سوري كه به سبب بمباران شيميايي توسط هموطنان‌شان به خوابي ابدي رفته بودند چهره پليد قدرت‌طلباني را نمايان ساخت كه به اسم «مردم و آزادي» وجدان را به پاي منافع شخصي ذبح كردند، تصاويري كه براي ما ايرانيان يادآور حملات شيميايي صدام در سردشت و حلبچه بود كه هزاران كودك بي‌پناه و بي‌گناه را به كام مرگ كشاند تا بلكه عطش جاه‌طلبي‌هايش فروكش كند اما افسوس عاقبت صدام و صدام‌ها درس عبرتي براي خودكامگان نمي‌شود.
آري! در سوريه تاريخ در حال تكرار است؛ از يك سو بشار اسد كه مقام رياست‌جمهوري را از پدر به دست آورده است، اندكي از مواضعش كوتاه نمي‌آيد و با تروريست و مزدور بيگانه خواندن مخالفانش از روز اول
ناآرامي‌هاي سوريه، جواب هر گونه مبارزه مدني و تظاهرات مسالمت‌آميز را با سركوب گسترده پاسخ داد و تا به امروز كه مخالفان حكومتش مبارزه مسلحانه و خشونت‌آميز را عليه او اعمال مي‌كنند به جاي به رسميت شناختن حق معترضان، كشورش را به پرتگاه جنگ داخلي و خارجي كشانده است، از سوي ديگر نيز معترضان سوري پس از سركوب مبارزات به دور از خشونت‌شان با تشكيل شاخه‌هاي نظامي با حمايت گروه‌هاي افراطي و تروريستي منطقه و تهيه سلاح به واسطه كشورهايي نظير عربستان سعودي و تركيه كه سابقه درخشاني در رعايت حقوق بشر ندارند با حركت‌هايي خشونت‌آميز نظير حملات انتحاري و بمبگذاري و همچنين ترور غيرنظاميان باعث شدند تا صدها هزار كشته و زخمي و ميليون‌ها پناهنده و بي‌خانمان تاوان لجاجت قدرت‌طلبان هر دو سو را بپردازند. دست آخر اين لجاجت دو طرف با بمباران شيميايي غيرنظاميان و پرپر شدن صدها كودك بي‌دفاع همراه شد، كشتاري كه هنوز مشخص نيست كار چه گروهي بوده اما باعث شد تا پاي نيروهاي خارجي نيز به اين وادي كشيده شود، نيروهايي كه ادعا مي‌كنند با حمله نظامي به يك كشور مي‌توان صلح و دموكراسي را برقرار كرد! گويي كه توانستند در عراق و افغانستان پرچم سپيد صلح را برافراشته نگه دارند، گويي كه نخستين قربانيان جنگ‌هاي پيشين زنان و كودكان بي‌دفاع نبودند كه آينده شان تباه شد و گويي كه جان انسان همچنان كم‌ارزش‌ترين است.
|
