خوشحالم که توافقی تاریخی در هتل ما ثبت شد
چهره‌ای اروپایی، صورتی بور و چشم‌هایی زاغ، کت‌وشلوار مشکی با خطوط کمرنگ سفید، کراوات طلایی و پیراهنی سفید بر تن دارد. در لابی هتل از میهمانان بزرگی استقبال کرده است. بیش از ۵۰ سال دارد و موهایش جوگندمی و تنک است. حلقه باریک طلایی به دست چپ دارد و ساعتی گران. یورگن بوم‌هوف، مدیرکل یکی از گران‌ترین هتل‌های شهر ژنو است که برای سومین‌بار در یک‌ماه‌ونیم گذشته میزبان مذاکرات هسته‌ای ایران بود. آشنایی دوستی ایرانی با یکی از کارکنان هتل به نام هشام امکان مصاحبه‌ای کوتاه با مدیر هتل را به من می‌دهد. برای آنها رسمی‌بودن روزنامه‌ام در ایران مهم است و به‌سرعت سایت روزنامه را چک می‌کنند. اولش سخت است اما بالاخره قبول می‌کنند بعد از استقبال و بدرقه چند میهمان وی آی پی در فرصت کوتاهی گپ بزنیم. بعد از بدرقه فابیوس و لاوروف در گوشه‌ای از لابی با مدیر هتل «اینترکنتینانتال» گفت‌وگو می‌کنم.
این هتل از سال 1960 ساخته شده و از همان سال کار می‌کند. قرار است سال آینده ۵۰ سالگی هتل را جشن بگیریم.
میهمانان هتل شما بیشتر دیپلمات‌ها هستند یا میهمانان عادی؟
حدود 40درصد میهمانان ما در این هتل، دیپلمات‌ها و نمایندگان دولت‌ها هستند. به‌عنوان مثال «ان‌جی‌او»ها، اعضای سفارت‌ها و رابطان سازمان ملل. بقیه میهمانان ما افراد عادی هستند که از کشورهای مختلف به اینجا می‌آیند.
چرا هتل شما را انتخاب می‌کنند؟
به خاطر نزدیکی به دفاتر سازمان‌ملل و سفارتخانه‌هایی که به این محل نزدیک هستند، این هتل را انتخاب می‌کنند. بیشتر علت انتخاب آنها محل استراتژیک هتل است. همچنین به خاطر تجربه هتلداری ما و ارتباطاتی که می‌توانند در این هتل با سفرا و افراد مهم داشته باشند.
با این اوصاف میهمانان دیپلماتیک را به میهمانان عادی ترجیح می‌دهید؟
نه، برای من همه مردم یکی هستند. به‌عنوان یک هتلدار معتقدم هرکسی که در این هتل اتاق رزرو می‌کند به‌طور مساوی می‌تواند از خدمات اینجا استفاد کند. هر میهمان در اینترکنتینانتال یک میهمان «وی‌آی‌پی» است.
منافع اقتصادی هتل درمورد میهمان عادی و میهمان دیپلماتیک چقدر متفاوت است؟
واقعا تفاوت چندانی ندارد. خیلی خوبه که ما با دولت‌ها کار می‌کنیم و حتی شرکت‌ها و کمپانی‌های خارجی. آنها امکان گذاشتن قرارهایی در اینجا را دارند و این یک امتیاز مثبت است.
صاحبان و سرمایه‌گذاران این هتل چه کسانی هستند؟
صاحبان این هتل افرادی از بخش خصوصی هستند که مارک این هتل را در سراسر جهان می‌گردانند.
آنها چند نفر هستند؟
دو خانواده هستند که صاحبان برند هتل «اینترکنتینانتال» هستند.
پیش از این دور مذاکره ایران و «1+5 » برای برخی خبرنگاران ایرانی ایمیلی رسیده بود که آنها نمی‌توانند در «لابی» هتل مستقر شوند و اگر وارد هتل شوند، مجاز نیستند از برق استفاده کنند. در مذاکره پیشین در هزینه برق هتل اتفاق عجیبی رخ داده که چنین ایمیلی ارسال کردید؟
نه، الان می‌بینید که خبرنگاران می‌توانند از برق استفاده کنند. (پریزهای برق را نشان می‌دهد) اصلا ما از چنین ایمیلی اطلاع نداریم و آن ایمیل توسط ما ارسال نشده است.
مذاکره قبلی و تعداد زیاد خبرنگارانی که در اینجا بودند، روی درآمدهای هتل چقدر تاثیر گذاشت؟
قطعا تاثیر داشت اما بحث مهم برای ما تقویت رابطه‌مان با سازمان ملل است.
شما در اینگونه مذاکرات با دفتر سازمان‌ملل در ارتباط هستید یا خود کشورها؟
هر دو. با کشورها و نمایندگی‌هایشان هم کار می‌کنیم. ما روابط ویژه‌ای با سفارت‌ها داریم و خودم هم با سفرا در ارتباط هستم.
پس باید میهمانان دیپلماتیک برایتان نسبت به میهمانان عادی اولویت داشته باشند؟
بله، البته، اما فرقی بین آنها قایل نمی‌شویم و به همه خوشامد می‌گوییم. همه میهمانان، اینجا راحت هستند. می‌بینید که حتی ترجیح می‌دهند ملاقات‌هایشان را اینجا انجام دهند تا اینکه بروند دفتر «سازمان‌ملل»، چون جوی مطلوب و محترمانه اینجا حاکم است.
وقتی در اتاق‌های هتل مذاکرات انجام می‌شود، شما چه نوع خدماتی به حاضران می‌دهید؟
کار ما در اینگونه مواقع بیشتر می‌شود؛ از مدیریت گرفته تا پرسنل. حدود 32نفر از پرسنل باید همیشه و هر ساعتی از شبانه‌روز و بهتر بگویم هر دقیقه‌ای در دسترس باشند. ما خودمان را با شرایط میهمانانمان سازگار می‌کنیم.
حضور پلیس در این دور مذاکره خیلی زیاد است، آیا این به تقاضای شما بوده یا خود هیات‌ها؟
ما در این هتل با پلیس و نیروهای امنیتی روابط عمیقی داریم و با هم کار می‌کنیم. حتی با نیروهای امنیتی خارجی که محافظ میهمانان خارجی هستند هم روابط خوبی داریم.
شما روی میزی که ایرانی‌ها در آن مذاکره می‌کنند، محدودیتی هم دارید؟ مثلا در مورد نوشیدنی‌ها؟
بله. ما این را می‌دانیم که نباید روی میز آنها نوشیدنی الکلی بگذاریم. ما به شرایط و فرهنگ میهمانانمان احترام می‌گذاریم. برای کارمندان هتل نیز دوره‌های مختلف می‌گذاریم تا با فرهنگ‌های مختلف آشنا شوند و به آن احترام بگذارند. ما برای فرهنگ‌های مختلف احترام قایل هستیم.
شما از آنچه اکنون در این هتل موضوع مذاکره است، خبر دارید؟
نه. من هیچ‌چیز از موضوع مذاکره نمی‌دانم. مذاکره در اتاق انجام می‌شود و من اصلا در جریان آنچه در اتاق‌ها می‌گذرد، نیستم.
منظورم موضوع مذاکره است؟ از موضوع مذاکره خبر دارید؟
خبرهای مذاکرات را آنقدر که وقتم اجازه بدهد از روزنامه‌ها و تلویزیون، پیگیری می‌کنم، اما باید حواسمان بیشتر برای ارایه خدمات جمع باشد. خیلی خوشحال هستم که این مذاکره در این هتل به نتیجه رسید و توافق تاریخی مذاکره‌کنندگان، در این هتل ثبت شد.
چقدر ایران را می‌شناسید؟
من 10سال خاورمیانه بودم و کشورهای زیادی را دیده‌ام. خیلی به این منطقه و فرهنگش علاقه دارم. دوست دارم فرهنگش را درک کنم. من در خاورمیانه در قطر، بحرین، قاهره و دوبی زندگی کرده‌ام و به سوریه و لیبی هم سفر کرده‌ام. سفرا را برای ناهار دعوت می‌کنم و از فرهنگ‌هایشان می‌پرسم. من می‌دانم که در تهران هتلی به نام «اینترکنتینانتال» وجود دارد اما امیدوارم بتوانیم هتلی تحت مدیریت مجموعه «اینترکنتینانتال» را در پایتخت کشورتان، راه‌اندازی کنیم.
