ويدا فرهودی
فراموشش مکن
گرچه رفته از ميان يک دم فراموشش مکن
زيرخاکسنر غنوده شعله خاموشش مکن
ياد او تا انتهای راه آزادی به جاست
دار اگر لافد همی يک لحظه هم گوشش مکن
مادرش بنگر چسان غرد چنان شير زيان
همت او را ببين با گريه مخدوشش مکن
خون بريزد هر چه دشمن، ترس ِ پيدايش ببين
لحظه ای هم اعتنا بر ذکر و سرپوششش مکن
جام هستی پرشده از خون پاک عاشقان
با خدا و نام او بيهوده منقوشش مکن
بوی يار رفته را از خاوران بشنو سپس
جام را پرباده کن بی نام او نوشش مکن
کوچه را تا عاشقان با ياد سرخش می رسند
هم چو مادرغيرگل با گريه مفروشش مکن
تابماندياد گارش حرف سبزش را بزن
گرچه رفته جسم او هرگز فراموشش مکن
ويدا فرهودی، پاييز ١۳٩٢
خبرنامه گویا
خبرنامه گویا
