به پیش اهل جهان محترم بود آنکس // که داشت از دل و جان احترام آزادی



سه‌شنبه، خرداد ۱۳، ۱۳۹۳

ایندو - ناله شبگیر

شادی یوسفیان
اردلان پایور 
ناله شبگیر
اردلان پایور و همسرش شادی یوسفیان گروه ایندو را پایه‌گذاری کردند
 فرهنگ ما کجا رفت از کجا رسیدیم به کجا. 
کجایین کجایین ای فردوسی ای دهخدا؟


ناله شبگیر 



چاره حتما جز اينه كه ناله شبگير كنيم

متن ترانه:
سرنوشت ما این شد که بریم به فنا، همه سرگردون تو دنیا، چون گرد و غبار تو هوا.
آخر شدیم بازیچه دست قلدرا، خونه مون افتاد به چنگ این دزدا و مفتخورا.
اون از رییس جمهور دولت کودتا، مونده رو کار با زور چماق بسیج و سپاه.
نذاشت واسمون آبرو هیج کجای دنیا، بس که زد حرف بی‌جا، مفت گفت و پرت و پلا.
 نفهمیدیم چطور شد چی خوردیم از کجا. کردن پاچه‌مون به اسم مذهب و دین و خدا!
از دست این غارتگرا به کی ببریم پناه؟ دستشون پر از خون و جیب‌ها پر از طلای سیاه.
 فرهنگ ما کجا رفت از کجا رسیدیم به کجا. کجایین کجایین ای فردوسی ای دهخدا؟
تا کی همواره غمگین به آهنگ عزا، تا کی دلهای رنگین پر باشن از رنگ سیاه؟
عاقبت‌مون چنین شد که بشیم مبتلا، به جنگ و فقر و بدبختی و صد رنج و درد و بلا
جوونامون در راه آزادی شدن فدا، اشکان، ترانه، سهراب، ندا، محمد، فاطمه، مصطفی.
پس کی میاد اون روزی که بشیم از شر اینا خلاص، مگه ما چه بد کردیم که این گونه پس میدیم تقاص.
بگو چرا زمونه این گونه کرده با ما، چرا هیچکس نمی‌دونه نمیدونه هیچکس چرا؟
چون تقدیر چنینه چه تدبیر کنیم؟ چاره حتما جز اینه که ناله شبگیر کنیم.
تقدیر اگر چنینه چه تدبیر کنیم؟ چاره بگو جز اینه که ناله شبگیر کنیم.

Nocturnal Groan (Naale ye Shabgeer translation)

Fate lead us to oblivion, we were predestined
Wandering the globe aimlessly like dust in the wind
At last the bullies turned us into their mere plaything
They took our freedom, took our home, they took everything

So much for that president of the state of coup d'état
Remaining in power by the force of basij and sepah
He goes place to place, leaving nothing but disgrace ...
... speaking nonsense with no shame, and we, the people, take the blame

We didn't know what was coming ... how did it all begin?
They fooled us all, in the name of god and religion
Where shall we seek refuge from these murderers and thieves?
Black gold in their pockets, 'n blood drips from their sleeves

Our heritage went to waste, we did not foresee
Where are you! Where are you! DehKhoda! Ferdowsi! 
How long shall we grieve to tunes of sorrow and sadness?
How long shall our colorful hearts be filled with total blackness?

We were lead by destiny to war and poverty ...
... to pain and suffering, misfortune and adversity
Our heroes lost their lives in hopes of a free Iran
Sohrab, Taraneh, Mohammad, Fatemeh, Mostafa, Neda and Ashkan ...

We hope to one day be rid of these heartless bullies
What have we done wrong to deserve such cruelties and brutalities?
Tell me why! Why did we get inflicted with this omen?
Why can't anyone answer this rhetorical question?

Chorus:
If this is our final fate, what's there to be done?
anything but to moan the whole night away, to groan all night long
ارسال شده توسط در