سرکوب، خفقان و فساد، نشانه های زوال یک حکومت استبدادی!
آتنا دائمی، کنشگر مدنی محبوس در زندان اوین در ارتباط با وضعیت فعلی حکومیت ایران و افزایش فشار بر فعالین مدنی و زندانیان سیاسی نامه ای سرگشاده نوشته است.
سرکوب، خفقان و فساد، نشانه های زوال یک حکومت استبدادی!
تاریخ تکرار می شود و تنها با علم به تاریخ میشود به حال بد حکومت جمهوری اسلامی پی برد. سرکوب و ایجاد رعب و وحشت، نارضایتی های داخلی و اعتراضات اقشار مختلف مردم، فقر و بیکاری گسترده، از بین رفتن و انکار آزادی های مدنی و افزایش آمار زندانیان سیاسی و عقیدتی و صدور احکام سنگین و غیر قانونی، افزایش شدید فسادهای کلان مالی و اختلاس های نجومی، اوضاع آشفته و نا به سامان و خطرناک سیاست خارجی و بین المللی و در نتیجه تحریم های متوالی و کمرشکن، همه این ها در همه دوره ها هم نشانه ضعف و زوال حکومت و هم نشانه نبود پشتوانه چه در داخل و چه در خارج برای ادامه حیات آن بوده است.
اخیرا بازداشت های دسته جمعی فعالان مدنی و سیاسی در حوزه های حقوق کارگران،معلمان،زنان،دانشجویان و نویسندگان و… نگران کننده است، البته تنها حکومت است که می بایست نگران باشد! نگرانند و اعمالشان گویای ضعف و ناتوانی آن هاست که برای حفظ بقای خود چاره ای جز این نمی بینند، با ضعفی که از خود نشان می دهند و با این حجم از سرکوب ها تنها با مقاومت و ایستادگی نتیجه ای را که مدت هاست به دنبال آن هستیم در پی خواهد داشت.
در سده های پیشین نیز تعداد زیادی از فعالان سیاسی از احزاب و تشکل های گوناگون در زندان های مخوف حکومت های دیکتاتوری زمان به سر می بردند. بسیاری کشته شدند و بسیاری از جان و مال و آینده خود گذشتند و با مقاومت در زندان تاثیرات عمیق و شگرف و باشکوهی در آینده کشور و مردم گذاشتند. کسانی که بی آنکه به دنبال نام و شهرت رسانه ای و بین المللی و کسب مقام و جایزه و پول باشند، جان در کف در مقابل غول دیکتاتور ایستادگی کردند،با فعالیت هایشان حتی در زندان و اتحاد های بی نظیرشان، مدعیان قدرت را به زانو در آوردند و درس های آموزنده ای برای ما به ارث گذاشتند. از لحاف دوز و کفاش و دست فروش که بسیاری از آنها حتی سواد خواندن و نوشتن نداشتند، تا روزنامه نگار و دکتر و مهندس و … با حضور فعال در مبارزات و تشکل ها، هزینه ها پرداختند که آوازه مقاومت هایشان در دنیا پیچید بی آنکه نامشان را کسی بداند.
همه میدانیم حکومتی که برای بقای خود دست و پا میزند خود را نیز زخمی میکند، انسان های بی گناه را قربانی اهداف خود خواهد کرد و حتی هر آنچه که مدعی مقدس بودنش بود زیر پا له خواهد کرد و به طرق مختلف قدرت نمایی خواهد کرد، اما همه ما این را نیز می دانیم که هیچ چیز نمیتواند در مقابل قدرت مردم و عزم راسخ آنها ایستادگی کند و مردم کافی ست که بدانند و بخواهند و به هدف خود ایمان داشته باشند و کافی ست آگاهی و از خودگذشتگی را فراگیر کنند.
طی سال های اخیر عمال جمهوری اسلامی خواستند تا صدای فعالان را خاموش کنند، عده ای را کشتند، عده ای را چون ارژنگ داوودی ربودند و بسیاری را با انواع شکنجه های روانی خواستند که از میان بردارند.
همانطور که مرا نیز سعی می کنند علاوه بر زندان و با محرومیت از ابتدایی ترین حقوق یک زندانی، تبعید، پرونده سازی های آبکی، آزار و اذیت و تهدیدهای مکرر اعضای خانواده و دروغ و توطئه در زندان و نسبت دادن اعمال غیر اخلاقی و … ساکت کنند و صدایی را که در قلمم نهفته است خفه کنند اما من نیز چون سایر دوستانم وقتی می دانم که زندانیان سیاسی کشورم در دو سده اخیر چگونه در برابر این قبیل شوخی های احمقانه ایستادگی کردند از آنها درس خواهم آموخت تا به آنچه برایش در زندانم برسم.
هر چه اعمال فشارشان بیشتر، نابودی شان نزدیک تر!! همچون درد زایمان! هر چه درد بیشتر تولدی باشکوه و تمام شدن درد نزدیک تر!!
آتنا دائمی - فعال حقوق بشر - زندان اوین - خرداد ۹۸”
