۱۲ اردیبهشت روز معلم

پیام کانون صنفی معلمان ایران به مناسبت روز معلم

در آستانه روز معلم در ایران، کانون صنفی معلمان که تعدادی از اعضای آن کماکان در زندان به سر می برند، با صدور بیانیه ای نسبت به وضعیت و شرایط حاکمه اعلام کرده است که:

”اگر از تاریخ پند نگیریم هر زمانی شاهد وقایع تلخ، ناگوار و جبران ناپذیر خواهیم بود که پشیمانی و تاسف دردی را مرهم نخواهد کرد.”
 

متن بیانیه کانون صنفی معلمان ایران: 

درهر جامعه ای معلمان اولین روشنگران ذهن و اندیشه و رهبران هوش و حواس انسانها هستند. هیچ انسان خردمند و وارسته ای نیست که خود را مدیون معلمهایش نداند. اکثر نوجوانان و جوانان که به علم و دانش بها می دهند معمولاً یک یا تعدادی از معلمها ی خود را الگو و سرمشق زندگی خویش قرار می دهند. اردیبهشت ماه، در تقویم تاریخ ایران، به دلیل وقایع ناگواری که برای معلمان و فرهنگیان رخ داده و دست آوردهایی که حاصل مجاهدت ها و از جان گذشتگی های برخی پیشگامان آنان می باشد از اهمیت بسزایی برخوردار است.

از اوایل اردیبهشت ماه سال ۱۳۴۰ خورشیدی، ، اظهار نارضایتی معلمان از حقوق مادی و معنوی خود و بی عدالتی در جامعه به اوج خود رسید و روزنامه کیهان آن موقع که تا حدودی یک وسیله ی ارتباط جمعی مردمی بود به نگاشتن درد دل معلمان و فرهنگیان همت گماشت.

۱۲ اردیبهشت ماه ۱۳۴۰ تجمع مسالمت آمیزمعلمان درمیدان بهارستان ( مقابل مجلس شورای ملی ) برای عدالت خواهی، به ضرب و شتم معلمان ، چاقو و تیر خوردن تعدادی از آنان توسط شبه نظامیان و شهید شدن دکتر ابولحسن خانعلی توسط سرگرد شهرستانی منجر شد و آن تجمع مسالمت آمیز به خاک و خون کشیده شد.

روز ۱۲ اردیبهشت ۱۳۵۹ استاد مطهری که یک معلم اسلامی فرهیخته و روشنگر بود توسط فرد یا افرادی که ماهیت شان برای ایرانیان در پرده ای از ابهام باقی ماند ترور و شهید شد.

در ۱۸ اردیبهشت ماه ۱۳۴۰ مجمع عمومی معلمان، در باشگاه مهرگان، ضمن تاکید بر ادامه ی اعتصاب تا نیل به حقوق به حق خود که : افزایش حقوق، برکناری وزیر وقت، محاکمه ی قاتل دکتر خانعلی و دلجویی از معلمان بود؛ روز ۱۲ اردیبهشت را روز معلم اعلام کرد.

در ۱۸ اردیبشت ماه ۱۳۸۶ معلمان و فرهنگیانی که قصد یک تجمع مسالمت آمیز در مقابل مجلس شورای اسلامی، در میدان بهارستان، را داشتند توسط نیروهای انتظامی و امنیتی ضرب و شتم ، دستگیر و به زندان برده شدند. در صورتیکه اصل ۲۷ قانون اساسی جمهوری اسلامی تشکیل اجتماعات و راهپیمایی ها، بدون حمل سلاح، به شرط آنکه مخل به مبانی اسلام نباشد، را آزاد می داند.

در ۱۹ اردیبهشت ماه ۱۳۸۹ فرزاد کمانگر معلم و فعال صنفی، به اتهامی که خود هر گز نپذیرفت و وکیل او نیز بنا به مستندات پرونده ی وی و اظهارات مسوول پرونده اش، همواره او را بی گناه اعلام می کرد، اعدام گردید و داغی بر دل فرهنگیان و معلمان ایران و جهان گذاشت که هر گز التیام نخواهد یافت.

اگر از تاریخ پند نگیریم هر زمانی شاهد وقایع تلخ ، ناگوارو جبران ناپذیر خواهیم بود که پشیمانی و تاسف دردی را مرهم نخواهد کرد.

اردیبهشت هر سال به عنوان روز معلم جشن گرفته می شودبسیاری بر این باورند که مناسبت این روز، (فقط ) ترور آقای مرتضی مطهری ، استاد الهیات دانشگاه تهران در سال ۵۹ است .اما به واقع تاریخچه روز معلم به اردیبهشت سال ۴۰ بر می گردد ، در این سال در چنین روزی ، دکتر خانعلی در جریان اعتصاب و تجمع معلمان در مقابل مجلس کشته شد . ابوالحسن خانعلی هنگام مرگ ۲۹ سال داشت . وی فارغ التحصیل رشته معقول از دانشکده ی معقول و منقول دانشگاه تهران بود . در سال ۳۵ در وزارت فرهنگ با سمت دبیری دبیرستان استخدام شد . در دبیرستان جامی ، فقه و عربی تدریس می کرد . هم زمان با تدریس ، در دوره ی دکترای معقول و منقول ، مشغول به تحصیل بود.

شاید امروز نام دکتر خانعلی برای بسیاری از معلمان و دبیران ، دانش آموزان و والدین شان نام نا آشنایی باشد ، اما در سال ۴۰ یکی از پر آوازه ترین نام ها بود . هر چند بی اعتنایی مقامات در سالهای بعد از انقلاب به یاد و نام دکتر خانعلی و تاریخ مبارزات معلمان قابل درک نیست، اما خون به نا حق ریخته ی او رسواگر جهل و بی منطقی است و به همین خاطر نام وی برای همیشه در تاریخ ایران ثبت شده است. به روزنامه های آن دوره مراجعه می کنیم . مروری کوتاه و گذرا به رویدادهای اردیبهشت سال ۴۰ و سیر حوادث آن سال و اعتصابات معلمان می تواند بسیار آموزنده باشد.

موفقیت طرح آموزشی در گرو تامین شغلی معلمان

از سوی دیگر، همزمان با روز معلم، شاخه دیگر کانون صنفی معلمان با انتشار بیانیه‌ای ضمن تبریک این روز به معلمان کشور و همچنین معلمان دربند، بار دیگر خواسته‌های صنفی معلمان را به دولت‌مردان گوشزد کرده است.

در این بیانیه آمده است: بارها با ارائه پیشنهادهای راه گشا نظیر پرهیز از سیاست زدگی در امور آموزشی کشور، اجرای کامل و صحیح قانون نظام پرداخت هماهنگ از جمله افزایش حقوق سالانه مطابق با تورم واقعی، تاکید برشایسته سالاری و عدم تبعیض جنسیتی، اجرای مدیریت انتخابی و ... از دولتمردان خواسته‌ایم که خرد جمعی معلمان را در تصمیم گیری های کلان اموزش و پرورش دخالت دهند .

در بخشی از این بیانیه آمده است: هر گونه تغییر و برنامه ریزی آموزشی بدون رکن اساسی آن یعنی معلم، بی ثمر خواهد بود و تا امنیت شغلی و معیشت او تامین نشود هیچ طرح آموزشی موفق نخواهد شد .

این بیانیه افزوده است: متاسفانه سال‌ها است که نگاه سیاسی به آموزش و پرورش و آزمون و خطا در وزارت خانه ای که باید اینده سازان جامعه را تربیت کند،هرساله شاهد اجرای برنامه هایی هستیم که فعلا نتایج آن خروج معلمان با تجربه از آموزش و پرورش و ورود معلمان نوظهور به نام شرکتی به نظام آموزشی و کاهش معاونان مدارس وافزایش تعداد دانش آموزان کلاس ها و بسته شدن بسیاری از کتابخانه ها و آزمایشگاه های مدارس است . عدم هماهنگی بین رتبه های درجه بندی معلمان شاغل نیز با توجه به تورم موجود نمود کافی ندارد.