"تصور کن جنگ است و کسی در آن شرکت نمی‌کند."
مریم فاروقی 
"تصور کن جنگ است و کسی در آن شرکت نمی‌کند." برخی اين جمله را به برتولت برشت و برخی به نويسنده آمريکايی "کارل ساندبورگ" نسبت می‌دهند. اهميتی ندارد که اين جمله را چه کسی نوشته است. اهميت اصلی در جوهره کلام آن است. جوهره‌ای که به خواننده اين پيام را يادآور می‌شود که جنگ را قدرتمندان می‌‌آفرينند و شهروندان بازيگران ناخواسته اين سناريو هستند.
حال تصور کن جنگ است و کسی در آن شرکت نمی‌کند!
جنگ را می‌توان اينطور تعريف کرد:« جنگ فرايندی ست از پيکار انسان‌هايی که در آن مردمان ناشناس يکديگر را می‌کشند، بی‌آنکه يکديگر را بشناسند، برای سود و احساس برتری‌طلبی کسانی که همديگر را می‌شناسند اما نمی‌کشند.» (پاول والری ۱۸۷۱−۱۹۴۵)
حال تصور کن جنگ است و کسی در آن شرکت نمی‌کند!
مدت‌هاست که توجه رسانه‌ها به برنامه هسته‌ای ايران فضای رسانه‌ای را از احتمالات جنگ پرکرده است. جنگی که در آن دولتمردان پيرامون برنامه هسته‌ای با يکديگر به گفت وگو می‌نشينند و تصميم می‌گيرند اما هر زمان بر شدت تحريم‌ها و تهديد ها از هر دو طرف افزوده می‌شود.
جنگی که در آن آنان که يکديگر را می‌شناسند، تصميم می‌گيرند و مردمان ناآشنا در سراسر جهان بهايش را می‌پردازند.
با افزايش تهديدها اسرائيل عليه برنامه هسته‌ای ايران نه تنها اقتصاد ايران که بازار انرژی در جهان نيز دستخوش التهاب شده است.
مردمان به ويژه در ايران در سبد کالاهای ضروری زندگی‌شان ضرر می‌دهند و شرکت‌های نفتی با افزايش روزافزون قيمت نفت و بنزين هر چه بيشتر سود می‌برند.
علاوه بر آن با احساس عدم امنيت کشورهای منطقه از احتمال مسلح شدن ايران به سلاح هسته‌ای تقاضای اين کشورها به سلاح‌های غربی و آمريکايی افزايش يافته است.
جنگ تسليحاتی هزينه هنگفتی را بر دوش مردم اين مناطق تحميل کرده است اما در مقابل سود سازندگان سلاح‌های کشتار جمعی افزايش يافته است.
حال تصور کنيم چگونه می‌توان در جنگ شرکت نکرد؟
ناآشنايان که به دنبال صلح و مهر و دوستی هستند در دو کشور اسرائيل و ايران در هفته‌های گذشته پيام‌های گفت وگو و دوستی را با يکديگر رد و بدل کردند.
ناآشنايانی که به تازگی از طريق فيس بوک در دو کمپين « ايرانيان دوستتان داريم» و «اسرائيلی‌ها ما دوست شما هستيم» شرکت کردند.
ناآشنايانی که گامی بی‌سابقه را آغاز کردند. آغازی که علاوه بر بی همتايی پديده‌ای مدرن است.
آغازی برای شرکت کنندگان نا‌آشنای جنگی که تنها با پيام دوستی و صلح، فصل جديدی را در روابط ميان انسان‌ها باز کرده‌اند. روابطی که تنها با اراده دولتمردان و قدرتمندان تعريف نمی‌شود.
اينک به نظر می‌رسد که ديگر شهروندان نا آشنا با آشنايی با يکديگر ديگر نمی خواهند بازيگران ناخواسته سنايور دولتمردان آشنا باشند!
برگرفته از سايت برای يک ايران
http://www.foroneiran.com/index.php/