همدردی یا سؤاستفاده ی سیاسی؟

 حسن بهگر

واکنش های هماهنگ 

شنبه گذشته یک هواپیمای روسی که از شرم الشیخ عازم سنت پترزبورگ بود با ۲۲۴ تن سرنشین که ۲۵ نفر آنان کودک بودند سقوط کرد.
هنوز علت سقوط هواپیما روشن نشده است ولی داعش درهمان روز نخستین مسئولیت ساقط کردن این هواپیما را به عهده گرفت و دیروز باراک اوباما رئیس جمهور ایالات متحده بدون اظهار تأسف از این رخداد، فرض انفجار بمب در داخل هواپیما را به میان کشید.
پیش از او دیوید کامرون نخست وزیر بریتانیا نیز از این احتمال سخن گفته بود.
این در حالی بود که روسیه و مصر از منتسب کردن این واقعه به تروریست ها خودداری کرده بودند.
وزارت امور خارجه روسیه ادعای انگلستان مبنی بر احتمال بمب گذاری در این هواپیما را "تکان دهنده" توصیف کرد چون بریتانیا شواهد و مدارک این ادعا را با روسیه در میان نگذاشته و آن را افشا نکرده بود.

اصرار آمریکا و انگلیس نسبت به تأکید بر بمب گزاری در هواپیما در حالی که کشور صاحب عزا یعنی روسیه هنوز علت و سبب حادثه را اعلام نکرده است ناشی از چیست؟

لوفت هانزا پرواز به شرم الشیخ را از سر احتیاط متوقف کرد و امروز اس آ اس شرکت هواپیمایی اسکاندیناوی نیز چنین نمود. در آخرین دقایقی که این یادداشت تهیه می شد روسیه هم پرواز به شرم الشیخ را قطع نمود در حالیکه قبلا 20 هواپیمای مسافربری روسی همچنان طبق برنامه به آنجا پرواز کرده بودند. انگلستان هم که در این کار پیشقدم بود.

« هشام زازو » وزیر گردشگری مصر تصمیم بریتانیا را در روز چهارشنبه که به توقف تمام پروازهای انگلستان به شرم الشیخ انجامید "غیر قابل توجیه" شمرد.

نوع واکنش هایی که در مقابل سقوط هواپیمای روسی می بینیم بسیار با معمول تفاوت دارد. منابعی که از میدان تحقیق و وارسی لاشه ی هواپیما خارجند، قبل از آنهایی که مشغول کارند ابراز عقیده می کنند، آن هم به طور قاطعانه. از همدردی خبری نیست و نیش و کنایه و گاه حتا تمسخر جایش را گرفته.

این واکنش های هماهنگ و نسبتاً سریع این تصور را ایجاد می کند که تمایل به بهره برداری سیاسی از واقعه به کوشش برای یافتن علل و مسببان سانحه می چربد. ولی این رفتار معطوف به کدام هدف است؟

آیا غرب کوشش دارد بمب گذاری هواپیما و کشته شدن مسافران را تبدیل به یک فاجعه ملی برای روسیه بنماید تا اقدامات این کشور در سوریه را مصیبت بار جلوه دهد و پشتیبانی مردم را از پوتین را سست نماید؟ یا برنامه ی دیگری در کار است؟

آیا غربیان تصور می کنند که به این ترتیب اراده ی دولت روسیه را در سرکوب داعش سست خواهند کرد؟

آیا هدفشان کارآمد نشان دادن داعش و همراهانش است که در میان پتک حملات هوایی روسیه و سندان ارتش سوریه و حزب الله در حال عقب نشینی هستند؟

در هر سه صورت قضیه طرفی که از این تبلیغات عجولانه منتفع می گردد داعش است که بلافاصله و حتا بدون اینکه بگوید چگونه، مدعی ساقط کردن هواپیما شده است.

به هر حال این هم نشانه ی دیگری است از اینکه دول غربی از دخالت روسیه در سوریه خشنود نیستند و هنوز امید دارند که بتوانند بشار اسد را به یاری داعش و دیگر اسلامگرایان ساقط نمایند و این کشور را تجزیه کنند. مبهم ماندن هدف آنی آنان از موضعگیری های اخیرشان آنقدر مهم نیست که روشن بودن هدف اصلیشان.

2015/11/06 استکهلم 

این مقاله برای سایت (iranliberal.com) نوشته شده است و نقل آن با ذکر مأخذ آزاد است