عفو عمومي و انتخابات آزاد در برمه
نظاميان شرط‌هاي معترضان را پذيرفتند
ظاهرا نظاميان حاكم بر برمه شرط‌هاي برگزاري يك انتخابات آزاد و منصفانه را پذيرفته‌اند. دولت مورد حمايت نظاميان در برمه مي‌گويد، به زودي با اعلام عفو جديد، تعداد بيشتري از زندانيان سياسي اين كشور را آزاد مي‌كند. در ماه اكتبر امسال، دولت برمه بيش از ۱۸۰ زنداني سياسي را آزاد كرد. بسياري از اين افراد، سال‌ها در زندان بودند. با اين حال عفو بين‌الملل گفته است اگر دولت برمه نسبت به اصلاحات در اين كشور جدي است، بايد تعداد بيشتري از زندانيان سياسي را آزاد كند. دولت فعلي برمه كه مورد حمايت نظاميان است، پس از برپايي انتخاباتي كه مورد انتقادهاي گسترده قرار گرفت، شكل گرفت. اين دولت اخيرا دست به اصلاحاتي زده، اما هنوز ميزان اين اصلاحات و كارآيي آن مشخص نيست. انعطاف‌پذيري نظاميان براي برگزاري انتخابات در ميانمار در حالي صورت مي‌گيرد كه روز يكشنبه سخنگوي آنگ‌سان سوچي، رهبر مخالفان طرفدار دموكراسي برمه، اين احتمال را مطرح كرد كه سوچي ممكن است در انتخابات ميان دوره‌اي اين كشور كه طي چند ماه آينده برگزار خواهد شد، شركت كند. يك‌سال از آزادي آنگ سان سوچي از حبس خانگي مي‌گذرد و قرار است حزب تحت رهبري او به زودي جلسه‌اي برگزار كند تا در مورد ثبت‌نام مجدد به عنوان يك حزب سياسي تصميم‌گيري كند. «ليگ ملي براي دموكراسي» حزب تحت رهبري خانم سوچي انتخاباتي را كه سال پيش برگزار شد، تحريم كرده بود. در صورتي كه اين حزب در انتخابات شركت كند، راه براي حضور مجدد آنگ سان سوچي در عرصه سياسي برمه فراهم مي‌شود. آنگ سان سوچي كه ۶۶ سال دارد، در دهه 90 قرن گذشته ميلادي برنده جايزه صلح نوبل شد و 15 سال از مجموع 21 سال گذشته را در حبس گذرانده است. مردم كشورش در يك انتخابات سراسري رأي دادند تا رييس دولت شود اما حاكميت، حاضر به انتقال قدرت به او نشد و در عوض حكم به حبس خانگي‌اش داد. از آن هنگام تا روز آزادي‌اش در سيزدهم نوامبر ۲۰۱۰، در ارتباط با اتهامات مختلف در بازداشت خانگي بود و تمامي ارتباطاتش با جهان خارج قطع شده بود. اكنون نشانه‌ها حاكي از فضاي باز سياسي در ميانمار است. آنگ سان سوچي بعد از آزادي از حبس خانگي گفت: «جنبش‌هاي مردمي»، بدون حضور رهبران‌شان هم دوام مي‌آورند. من هميشه گفته‌ام كه يك رهبر مسووليت‌پذير و آگاه، براي روزهاي غيبتش هم چاره‌انديشي مي‌كند. در شرايط حبس خانگي، تقريبا نمي‌توانستم كاري بكنم اما مطمئن بودم. گاهي در لابه‌لاي خبرها، مي‌شنيدم كه هوادارانم كاري كرده‌اند كه زياد خوشايندم نبود يا گاهي فكر مي‌كردم در رخوت هستند و بايد بيشتر تلاش كنند. گاهي حتي نااميد مي‌شدم و فكر مي‌كردم كه آرمان‌ها را فراموش كرده‌اند، اما بسيار شد كه از توانمندي‌ها و كارهايشان حيرت كردم و حالا كه با خودم فكر مي‌كنم، مي‌بينم كه اگر خودم هم حضور داشتم، نمي‌توانستم بهتر از اين تصميم بگيرم. دولت نظامي برمه، يك‌بار به آنگ سان سوچي اجازه مي‌دهد تا براي ديدار با خانواده و همسر بيمارش از كشور خارج شود، او اين فرصت را از ترس سد شدن راه بازگشتش به برمه رد مي‌كند. او مي‌گويد كه عنوان يك رهبر بايد «از همان هوايي نفس بكشد كه بقيه مي‌كشند»، حتي در حبس. من هميشه ماندن و مبارزه در داخل را ترجيح مي‌دهم. وقتي در داخل هستي، زير فشار واقعيت تصميم مي‌گيري. به عنوان يك مبارز سياسي، در داخل، محدودتر بودم اما انگار داشتم مشكلات را با بقيه تقسيم مي‌كردم و با هم همدردي مي‌كرديم.
شرق
