همه ساله آغاز پاييز در مهرماه، نويدبخش فرارسيدن بهار آموزش رسمي كشور است امسال نيز بهار سال تحصيلي جديد از راه رسيد و اين روزها مدارس پذيراي ميليون‌ها دانش‌آموز هستند. دانش‌آموزاني كه هر يك با بهترين اميدها و آرزوها پا به عرصه دانش مي‌گذارند و البته در كنار آنها اوليايي كه در ذهن‌شان آينده روشني از زندگي فرزندان‌شان ترسيم كرده‌اند و خود را مقيد به حمايت همه‌جانبه از جگرگوشه‌هاي‌شان براي رسيدن به آن آينده مي‌دانند.
همه در تكاپو هستند. با وجود تورم و گراني، هر خانواده به فراخور توانايي مالي خود، درصدد خريد و نونوار كردن لباس و كيف و كفش فرزندان‌شان هستند، تا آنها را با دلي خوش به شكار آرزوها بفرستند.
بوي تازگي كه در ميان صفحات كتاب‌هاي نو لانه كرده، سرمستي وصف‌ناپذيري را نصيب بچه‌ها مي‌كند. براي حفظ اين تازگي، بچه‌ها اشتياق فراواني به جلد كردن كتاب‌ها دارند و در اين كار پدرها و مادرها نيز مشتاقانه كمك حال فرزندان هستند. همدلي در اعضاي خانواده، نيروي بچه‌ها براي شروع فصل جديدي از زندگي را مضاعف مي‌كند.
هر يك از بچه‌ها در ذهن‌شان، نقشه راهي براي طي دوره ٩ ماهه سال تحصيلي رسم كرده‌اند. برخي حتي نقشه را روي كاغذ پياده مي‌كنند. روي كاغذي از دفتر يادداشتي زيبا، با خودكارهاي رنگارنگ و همه‌چيز آماده يك شروع خوب و موفق است.
اما متاسفانه آن گونه كه در سنوات گذشته شاهد بوده‌ايم، در مواردي، همه‌چيز آن طور كه بچه‌ها مي‌خواهند پيش نمي‌رود و در چند روز يا چند هفته اول ورق برمي‌گردد. از يك طرف ديسيپلين سخت و غيرقابل انعطاف برخي مدارس و ناكارآمدي روش‌هاي تعليم و تربيت و از طرف ديگر توقعات دست‌نيافتني والدين از فرزندان، چشم و همچشمي‌ها، مقايسه‌ها و سرزنش‌ها، دنياي شاد و خيال‌پردازي‌هاي شيرين و سرمستانه دانش‌آموزان را درهم مي‌شكند و اشتياق را در آنها مي‌كشد.
با وجود اينكه همگي ما اين مراحل را گذرانده‌ايم و كم و بيش زيبايي‌هاي آغاز سال تحصيلي را با چشم كودكانه ديده‌ايم و لذت خيال‌پردازي‌هاي آزادانه را چشيده‌ايم؛ اما حالا كه نقش‌مان در بازي زندگي عوض شده، همه‌چيز را فراموش كرده‌ايم و اصرار داريم كه بچه‌ها هم نقش كودكان‌شان با همه زيبايي‌هايش را كنار بگذارند و اداي بزرگ‌ترها را درآورند.
آيا بهتر نيست به جاي اصرار به تغيير رفتار كودكان، گاهي آري فقط گاهي خودمان به دنياي زيبا و پرراز و رمز كودكان سر بزنيم و فارغ از دنياي پرمشغله و پراسترس، خودمان را جاي آنها بگذاريم، دنيا را از دريچه چشم آنها بنگريم، مثل آنها فكر كنيم و همراه آنها خيال‌پردازي كنيم؟
