ما فکر می‌کردیم فقط توی ژاپن مسئولان هاراگیری می‌کنند و توی ایران فقط تخمه می‌شکنند. تا اینکه دیروز جنوب‌نیوز گزارش داد. «عضو شورای شهر بندرعباس در اعتراض به سرازیرشدن پساب فاضلاب در خلیج‌فارس، در مقابل خروجی لوله فاضلاب قرار گرفت. کیانوش جهانبخش با الگوگرفتن از افسانه پترس، نوجوانی هلندی که سعی کرد با فروکردن انگشت خود در روزنه سد، مردم شهر را نجات دهد، خود را برابر لوله پرفشار فاضلاب ورودی به دریا قرار داد».
بسیار آموزنده. واقعا هم الان به جایی رسیدیم که با انگشت نمی‌شود جلوش را گرفت و خودمان باید سوراخ مشکلات را پر کنیم. یک‌نفری هم نه؛ چون تصویری که از عضو شورای شهر بندرعباس منتشر شده نشان می‌دهد سوراخ پساب‌ها به خلیج‌فارس درشت‌تر از این حرف‌هاست. ما در اینجا کیانوش جهانبخش را به‌عنوان پدر هاراگیری ایران و البته پدر سوراخ‌گیری ایران اعلام می‌کنیم. هاراگیری این‌طوری است که شما نمی‌توانی از پس مشکلات بربیایی برای همین با درست‌کردن یک سوراخ توسط شمشیر در شکمت از مسئولیتت کناره‌گیری می‌کنی. اما کاری که پترس و کیانوش کردند سخت‌تر است یعنی اینها جای درست‌کردن سوراخ به پرکردن سوراخ فکر کردند. یکی با انگشت، یکی با تمام وجودش. منتها ما داشتیم فکر می‌کردیم اگر همین استراتژی را در باقی مسائل به کار ببریم احتمالا نفر کم بیاوریم. مثلا همین مشکل فاضلاب تهران و آبیاری صیفی‌جات و سبزی‌کاری جنوب تهران با آب فاضلاب را کی می‌خواهد برود جلویش را بگیرد؟ یا سوراخی که در اقتصاد با مهرورزی ایجاد شده الان از حد سوراخ گذشته و برای خودش دروازه‌ای محسوب می‌شود که شتر با بارش که هیچی، تریلی با بار ارز و طلا ازش رد می‌شود و در ترکیه جلویش را می‌گیرند. پس شاید بد نباشد ما الان جای اینکه جلو این سوراخ را از داخل بگیریم که بیشتر خون‌ریزی داخلی نکنیم از بیرون هم جلوگیری کنیم. مثلا همین سوراخی که محمودرضا خاوری درست کرد هنوز دارد از توش باد می‌آید. یا سوراخ درست‌شده توسط بابک زنجانی که با سوراخ لایه ازن مقایسه می‌شود. یا این اواخر هم دیدند بدن ما سِر شده، با دکل نفتی سوراخ درست کردند. درواقع الان ما یک مجموعه سوراخ هستیم. این را بگیری، از آن‌ور نشت می‌کند. خلاصه به نظر ما مسئولانی که ٣٠٠شغله بودند، یک مدت هم مثل کیانوش جهانبخش سوراخ‌گیر شوند، به جایی برنمی‌خورد. خلاص.
پوریا عالمی
