پيروزي تاريخي « دموكراسي‌خواهان»
اين شروع تاريخي براي ميانمار و براي آنگ سان سوچي است. شمارش آرا در ميانمار پايان يافته و حزب حاكم همبستگي و توسعه قبل از اعلام نتيجه كامل آرا، اعلام مي‌كند كه شكست را پذيرفته است. «بسيار خوشحال هستم.» اين نخستين جملات آنگ سان سوچي، رهبر حزب «ليگ ملي براي دموكراسي» است. او از بالكن خانه خود اين جمله را خطاب به خبرنگاراني مي‌گويد كه براي دريافت و انعكاس نتيجه نهايي انتخابات سراسري ميانمار لحظه‌شماري مي‌كنند. آنگ سان سوچي به هوادارانش كه براي پيروزي حزب خود پايكوبي مي‌كنند، توصيه دارد: «نبايد به خود غره شد، چرا كه چنين رفتاري احساسات شكست‌خوردگان در انتخابات را جريحه‌دار مي‌كند.» چنانچه ٢٥ سال پيش نيز او گفت: براي ميانمار پيام اتحاد، نظم و عشق دارد.
انتخابات پيشين ٢٥ سال قبل برگزار شد. در آن انتخابات هم حزب ليگ ملي براي دموكراسي به رهبري سوچي حايز اكثريت آرا شد اما ارتش نپذيرفت قدرت را واگذار كند. اكنون با وجود تسليم شدن حزب حاكم همبستگي و توسعه كه به نظاميان وابسته است، اما هنوز روند آينده ميانمار قابل پيش‌بيني نيست. «هتاي او» دبيركل حزب حاكم حتي اعتراف كرده است كه اين حزب در برخي مناطق چون منطقه «دلتاي ايراوادي» تمام كرسي‌هاي خود را از دست داده است.
حزب حاكم همبستگي و توسعه از سال ٢٠١١ كه نظاميان روند انتقال قدرت به روش دموكراتيك را پذيرفتند، با تاييد ارتش و بدون برگزاري انتخابات قدرت را در اختيار گرفت.
ناظران بين‌المللي مي‌گويند كه فرآيند راي‌گيري عموما آرام بوده و فقط در موارد نادر مشكلاتي گزارش شده است. هرچند در اين انتخابات مسلمانان ميانمار موسوم به روهينجا از راي دادن محروم بودند، اما پيش‌بيني مي‌شود شكل‌گيري روند دموكراتيك در ميانمار شرايط را براي اقليت‌هاي اين كشور نيز بهبود بخشد. با اين حال كارشناسان سياسي مي‌گويند آنگ سان سوچي با چالش‌هاي بسياري رو به رو خواهد بود كه نخستين و مهم‌ترين آنها بعد از عبور ارتش از اريكه قدرت، تنش‌هاي مذهبي است. جان كري، وزير خارجه امريكا نيز از اين انتخابات به عنوان گامي در جهت دموكراسي ياد كرده اما افزوده است كه اين انتخابات با يك انتخابات خيلي خوب فاصله زيادي داشته است.
در اين انتخابات حدود ۳۰ ميليون نفر براي شركت در انتخابات، واجد شرايط بودند و بيش از شش هزار نامزد از ۹۰ حزب مختلف براي به دست آوردن ۶۶۴ كرسي پارلمان ميانمار با يكديگر رقابت كردند در حالي كه ۲۵ درصد از كرسي‌ها هم براي نمايندگان غيرمنتخب نظامي كنار گذاشته شده است. گفته مي‌شود كه بيش از ٨٠ درصد واجدان شرايط، آراي خود را به صندوق‌هاي راي ريخته‌اند و حزب ليگ ملي براي دموكراسي بايد دست‌كم ۶۷ درصد كرسي‌هاي پارلمان را به دست مي‌آورد تا حايز اكثريت شود.
برنامه بعدي حزب ليگ ملي براي دموكراسي، تلاش براي اصلاح قانون اساسي است. قانون اساسي فعلي ميانمار اجازه نمي‌دهد فردي چون آنگ سان سوچي كه وابستگانش تابعيت خارجي دارند، كانديداي رياست‌جمهوري شود.
انتخابات پيشين ٢٥ سال قبل برگزار شد. در آن انتخابات هم حزب ليگ ملي براي دموكراسي به رهبري سوچي حايز اكثريت آرا شد اما ارتش نپذيرفت قدرت را واگذار كند. اكنون با وجود تسليم شدن حزب حاكم همبستگي و توسعه كه به نظاميان وابسته است، اما هنوز روند آينده ميانمار قابل پيش‌بيني نيست. «هتاي او» دبيركل حزب حاكم حتي اعتراف كرده است كه اين حزب در برخي مناطق چون منطقه «دلتاي ايراوادي» تمام كرسي‌هاي خود را از دست داده است.
حزب حاكم همبستگي و توسعه از سال ٢٠١١ كه نظاميان روند انتقال قدرت به روش دموكراتيك را پذيرفتند، با تاييد ارتش و بدون برگزاري انتخابات قدرت را در اختيار گرفت.
ناظران بين‌المللي مي‌گويند كه فرآيند راي‌گيري عموما آرام بوده و فقط در موارد نادر مشكلاتي گزارش شده است. هرچند در اين انتخابات مسلمانان ميانمار موسوم به روهينجا از راي دادن محروم بودند، اما پيش‌بيني مي‌شود شكل‌گيري روند دموكراتيك در ميانمار شرايط را براي اقليت‌هاي اين كشور نيز بهبود بخشد. با اين حال كارشناسان سياسي مي‌گويند آنگ سان سوچي با چالش‌هاي بسياري رو به رو خواهد بود كه نخستين و مهم‌ترين آنها بعد از عبور ارتش از اريكه قدرت، تنش‌هاي مذهبي است. جان كري، وزير خارجه امريكا نيز از اين انتخابات به عنوان گامي در جهت دموكراسي ياد كرده اما افزوده است كه اين انتخابات با يك انتخابات خيلي خوب فاصله زيادي داشته است.
در اين انتخابات حدود ۳۰ ميليون نفر براي شركت در انتخابات، واجد شرايط بودند و بيش از شش هزار نامزد از ۹۰ حزب مختلف براي به دست آوردن ۶۶۴ كرسي پارلمان ميانمار با يكديگر رقابت كردند در حالي كه ۲۵ درصد از كرسي‌ها هم براي نمايندگان غيرمنتخب نظامي كنار گذاشته شده است. گفته مي‌شود كه بيش از ٨٠ درصد واجدان شرايط، آراي خود را به صندوق‌هاي راي ريخته‌اند و حزب ليگ ملي براي دموكراسي بايد دست‌كم ۶۷ درصد كرسي‌هاي پارلمان را به دست مي‌آورد تا حايز اكثريت شود.
برنامه بعدي حزب ليگ ملي براي دموكراسي، تلاش براي اصلاح قانون اساسي است. قانون اساسي فعلي ميانمار اجازه نمي‌دهد فردي چون آنگ سان سوچي كه وابستگانش تابعيت خارجي دارند، كانديداي رياست‌جمهوري شود.
اما موضوع مهم ديگر اين است كه انتخابات ميانمار مي‌تواند بر كشورهاي آسياي شرقي به ويژه تايلند نيز تاثيرگذار باشد. از سال گذشته كه ارتش تايلند قدرت را از دولت بازپس گرفته، درگيري‌ها جسته و گريخته در اين كشور ادامه دارد.
سوچي به قدرت مي‌رسد
سوچي به قدرت مي‌رسد
آنگ سان سو چي را بايد اينك بانوي اول ميانمار دانست كه تاريخ ميانمار را ورق مي‌زند و از گذشته‌هاي سخت او، با فعل «بود» نوشت.
سوچي متولد ١٩ ژوئن ١٩٤٥ است و تا پيش از اين فعال سياسي، مدافع حقوق بشر و مخالف سرسخت حكومت نظامي بود كه او را ٢٠ سال در خانه حبس كرد. اكنون او رهبري حزب حاكم ميانمار را در اختيار مي‌گيرد. قبل از انتخابات اخير كه منجر به پيروزي قاطع حزب ليگ ملي براي دموكراسي به رهبري سوچي شده است، او در انتخابات عمومي سال ۱۹۹۰ نيز با رهبري خود پيروزي بزرگي براي اين حزب كسب كرد. در آن انتخابات «ليگ ملي براي دموكراسي» به رهبري سوچي توانست ۵۹ ٪ آراي ملي و ۸۱ ٪ كرسي‌هاي مجلس را از آن خود كند. اما با امتناع ارتش از پذيرفتن نتيجه، سوچي بازداشت خانگي شد تا همسرش دور از او در خارج از ميانمار دچار بيماري مرگبار شود.
او در سال ۱۹۹۱ جايزه صلح نوبل را از آن خود كرد. سوچي در سال ١٩٨٥ دكتراي خود را از دانشكده مطالعات مشرق‌زمين و آفريقاي دانشگاه لندن گرفته است.
تاريخ حكومت نظاميان بر ميانمار
جمهوري متحده ميانمار كه پيش‌تر با نام برمه شناخته مي‌شد، در جنوب شرق آسيا واقع شده و با بنگلادش، هند، چين و تايلند هم‌مرز است.
جمعيت اين كشور به حدود ۵۱ ميليون نفر مي‌رسد كه دين ۸۰ درصد آنان بودايي است. حدود هفت درصد مردم اين كشور مسيحي، حدود شش درصد پيرو آيين‌هاي بومي و حدود چهار درصد مسلمان هستند.
اين كشور نزديك به نيم‌قرن است كه توسط نظاميان اداره مي‌شود و رفته‌رفته به سمت دموكراسي گام برمي‌دارد. اما ميانمار يك تجربه تلخ را در مسير دموكراسي خود از سر گذرانده است.
در سال ۱۹۴۸ ميلادي، ميانمار- برمه سابق- به رهبري ژنرال «آنگ سان» پدر «آنگ سان سوچي» بعد از سال‌ها مبارزه با عوامل استعمار به استقلال رسيد و در اين هنگام، «يونو» به عنوان نخستين نخست وزير قدرت را به دست گرفت. نخستين كودتاي نظامي در اين كشور سال ١٩٦٢ به رهبري ژنرال «نه وين» رخ داد و وي نظام سوسياليستي تك‌حزبي در اين كشور را بنا گذاشت.
پس از سال‌ها تنش، نخستين تظاهرات ضد دولتي در سال ۱۹۸۸ ميلادي به رهبري جوانان و دانشجويان برگزار شد و بر اين اساس حكومت ژنرال‌ها وعده انتخابات ١٩٩٠ را دادند اما زماني كه حزب ليگ ملي براي دموكراسي به رهبري آنگ سان سوچي پيروز شد، ژنرال‌ها با سرنيزه‌هاي خود، نتيجه انتخابات را باطل كردند.
تا آنكه در سال ٢٠١١ پس از خشونت‌هاي فراوان در ميانمار و نقض حقوق بشر در اين كشور و فشارها از سوي نهادهاي بين‌المللي، نظاميان پذيرفتند با گذار دموكراتيك موافقت كنند كه نخستين گام آزادي سوچي از حبس خانگي بود.
برگرفته از: اعتماد
برگرفته از: اعتماد
