به پیش اهل جهان محترم بود آنکس // که داشت از دل و جان احترام آزادی



شنبه، شهریور ۱۴، ۱۳۹۴

بدا به حال کشور بچه‌ها و « بچه‌بازی »

یادداشت ۴۶۴ ــ هوشنگ طالع
عراقچی: معلوم است که این امضاها بچه‌بازی است.

سخنان آقای عراق‌چی در کمیسیون ویژه برجام ، هم‌راه با پوزخند دایمی بر لبان ، بسیاری از مردم این سرزمین را نسبت به سرنوشت کشور ، سخت بیم‌ناک کرده است. 
ایشان برای بستن این « طوق عبودیت و رقیت » بر گردن مردم ایران از هیچ «ناراست »‌ی روی گردان نیستند . با این که محدودیت تسلیحاتی در قطع‌نامه شورای امنیت در برجام آمده است ، ایشان استدلال کردند ما قطع‌نامه‌های شورای امنیت را اجرا نکردیم  و این بخش از قطع‌نامه هم اجرا نخواهیم کرد .
ایشان نیک می‌دانند که آن قطع‌نامه‌ها برما تحمیل شده بود ؛ اما این قطع‌نامه با توافق کامل شما و رییس شما و رییس رییس شما صادر شده است ، چگونه می‌خواهید به قول معروف « زیر آن بزنید » ؟!

هم‌چنین مذاکره کننده‌ی ارشد جمهوری اسلامی درباره‌ی امضاهای برجام که تصویر آن  به تازگی منتشر شده است گفتند: این امضاها رسمی نیست و برای یادگاری بوده .

به گزارش خبرگزاری مهر ، سیدعباس عراقچی در نشست اخیر خود با کمیسیون ویژه بررسی برجام در مجلس که مشروح آن امروز از شبکه خبر سیما پخش شد ، در پاسخ به سئوال یکی از نمایندگان میهمان کمیسیون درباره امضاهای منتشر شده مقامات مذاکره کننده پای برجام در فضای مجازی و اشاره وی به سخنان رییس‌جمهور که گفته بود چیزی را امضا نکرده‌ایم که به مجلس بفرستیم ، اظهار داشت : امضاهای منتشر شده ، امضاهای رسمی نیست.

وی در توضیح ماجرا گفت : پس از پایان جلسه آخر مذاکرات و دست دادن مذاکره‌کنندگان با یکدیگر ، آقای فابیوس ( وزیر امور خارجه‌ی فرانسه )  نسخه‌‌ای را که در اختیار داشت ، به دست گرفت و از همه‌ی مذاکره‌کنندگان به عنوان یادگاری امضا گرفت ؛ حتی غربی‌ها با هم عکس یادگاری گرفتند.

معاون حقوقی و بین‌الملل وزیر امور خارجه تصریح کرد : اگر امضاها رسمی بود ، باید عنوان مسئولیت افراد نوشته می‌شد ؛ مثلا محمدجواد ظریف وزیر خارجه ایران یا جان‌کری وزیر خارجه آمریکا.

عراقچی تاکید کرد : معلوم است که این امضاها بچه‌بازی است .
اما آقای عراق‌چی نگفتند آیا هنگام « بچه‌بازی » متن ارائه شده از سوی آقای فابیوس را خواندند یا چشم‌بسته امضا کردند تا امروز به نمایندگان مجلس شورای اسلامی بگویند : « بچه‌بازی » بود ؟!
راستی را : بدا به حال کشور و آینده نامعلوم کشور !
شنبه 14 شهریور 1394 ـ هوشنگ طالع