«سرکشی»های گلشیفته فراهانی
روزنامه‌ی آمریکایی نیویورک‌تایمز، به بهانه‌ی اکران عمومی «سنگ صبور» با بازی گلشیفته فراهانی در نیویورک، در گزارشی به زندگی این بازیگر ۳۰ ساله‌ی ایرانی سینمای جهان پرداخته است.
این گزارش با عنوان “گسستن قید و بندها، در زندگی و سینما”، شامل گفتگویی با گلشیفته فراهانی است که وی در آن، گوشه‌هایی تازه از زندگی پر فراز و نشیبش را فاش می‌کند.
نویسنده‌ی گزارش با بیان این‌که گلشیفته از کودکی یک «شورشی» بوده، می‌نویسد: «۱۶ ساله که بود در اعتراض به حجاب اجباری سرش را تراشید، سینه‌هایش را باندپیچی کرد، لباس پسرانه پوشید و دور تهران بر دوچرخه رکاب زد. ۱۷ سالش که شد بر رویای پدر و مادرش برای ادامه تحصیل در رشته پیانو خط بطلان کشید، و به جای رفتن به وین در تهران ماند تا بازیگری را دنبال کند.»
خود گلشیفته در این خصوص می‌گوید: «آن دختر خوبی که جامعه ایران از من می‌خواست نبودم؛ با دم شیر بازی کردم.»
گزارش نیویورک تایمز با اشاره به داستان خروج اجباری گلشیفته فراهانی از ایران در سال ۲۰۰۸ می‌نویسد: «وقتی در فیلم «مجموعه دروغ‌ها» (Body of Lies)، ساخته‌ی ریدلی اسکات در مقابل لئوناردو دی کاپریو بازی کرد، برای اولین بار گرفتاری‌های جمهوری اسلامی گریبان‌گیرش شد. پس از آن در سال ۲۰۰۸ از ایران گریخت، در پاریس اقامت گزید و از همسرش جدا شد.»
گلشیفته ماجرای انتخابش برای بازی در فیلم سنگ صبور از سوی عتیق رحیمی، کارگردان این فیلم را این‌گونه توضیح می‌دهد: «او من را برای بازی در فیلمش نمی‌خواست. فکر می‌کرد که من بیش از حد جوان، زیادی قشنگ و بیش از اندازه شاد هستم. به آقای رحیمی گفتم اگر این نقش را به من ندهد جملاتش را حفظ می‌کنم و در تمام خیابان‌های پاریس این نقش را بازی می‌کنم.»
او ادامه می‌دهد: «احتمالا این سخت‌ترین فیلمی است که تاکنون بازی کرده‌ام. هر روز موقع فیلم‌برداری به خودم می‌گفتم: امکان ندارد از پس آن برآیم. بخش عاطفی آن، سخت‌ترین قسمت ماجرا بود. رنج این زن در اعماق من نشست. هر شب بی‌خود و بی‌هیچ دلیلی دو سه ساعت گریه می‌کردم، بی‌هیچ دلیلی، همین طور بی‌جهت. گمان می‌کردم دارم دیوانه می‌شوم. وقتی که فیلم تمام شد فرو ریختم. هزار تکه شدم. دیگر مرده بودم. احساس و ذهن و جسمم فرو ریخته بود.»
گزارش نیویورک‌تایمز سپس به داستان جنجالی برهنه شدن گلشیفته در برابر دوربین مجله‌ی فرانسوی فیگارو می‌پردازد: «در سال ۲۰۱۲، تابویی را در ایران شکست: در برابر دوربین مجله‌ای فرانسوی با تن برهنه ظاهر شد، در حالی که سینه‌های خود را با دست‌هایش پوشانده بود. پس از آن شهامت آن را به خود داد که پا را فرا‌تر بگذارد. در آگهی تبلیغاتی جشنواره‌ی فیلم سزار، با عنوان “جسم و روح” به ایفای نقش کوتاهی پرداخت که در آن بیش از بیست و چهار بازیگر جوان، بخش‌هایی از لباس خود را از تن به در می‌آورند و تعهد خود به هنرشان را با جسم و روح‌شان به نمایش می‌گذارند. فراهانی در حالی که سینه راست خود را برهنه می‌کند می‌گوید: من به رویا‌های‌تان تجسم می‌دهم.»
نیویورک‌تایمز سپس فاش می‌کند که به دنبال انتشار این تصاویر، فردی که خود را مامور قوه قضاییه جمهوری اسلامی ایران معرفی کرده بود با پدر و مادر گلشیفته در ایران تماس می‌گیرد و می‌گوید که «سینه‌های وی بریده می‌شوند تا مجازات شود».
اما گلشیفته نه تنها پا پس نمی‌کشد بلکه او به تازگی در برابر دوربین عکاس ایتالیایی مُد مقیم پاریس، پائولو راورسی (Paolo Roversi) بار دیگر برهنه شده است. تصاویری که هنوز منتشر نشده‌اند و احتمالا انتشارشان جنجال دیگری را برای گلشیفته به همراه خواهد داشت.
خود گلشیفته درباره‌ی عکس‌های تازه‌اش می‌گوید: «وقتی که این ایده را مطرح کرد گفتم: ببین پائولو، من تا به حال مشکلات زیادی به خاطر این ماجرا داشته‌ام. بهتر است از این کار صرف‌نظر کنیم. ولی بعد، با خودم گفتم: اگر پائولو راورسی این عکس‌ها را نگیرد چه کسی بگیرد؟ انگار از تن من عبور می‌کرد و از روحم عکس می‌گرفت.»
گزارش نیویورک‌تایمز با این جملات گلشیفته درباره‌ی زندگی در تبعیدش پایان می‌یابد: «ایرانِ رویای من شاید اصلا دیگر وجود نداشته باشد. دو نوع آدم در تبعید زندگی می‌کنند: قربانی‌هایی که خودشان را توی دریاچه می‌اندازند و خودکشی می‌کنند، و یا کسانی که به جنگجو بدل می‌شوند و از غم خود پر و بال می‌گیرند و نیروی محرکه‌ای می‌سازند تا اوج بگیرند. تبعید اقتدار من است.»
برگرفته از تقاطع
