آن‌طرف «بوکوحرام» است و این‌طرف «داعش». آن‌طرف‌تر «القاعده» است و«طالبان»، این‌طرف‌تر دعوای یمن است. یک طرف همه اینها هم زنان هستند.
خبر دزدی زنان توسط بوکوحرام، کشته‌شدن دخترانی که برای تحصیل می‌رفتند توسط طالبان، «داعش» و ماجرایی که هنوز تایید و تکذیبش معلوم نیست همان جهاد نکاح. چه کسانی وارد این گروه‌ها می‌شوند؟
فقط این‌طرفی‌ها یا خاورمیانه‌ای‌ها نیستند.
به گزارش خبرگزاری‌های جهان فقط در اسپانیا بیش از هزار حواله ارسال پول برای خانواده کسانی که عضو داعش هستند جابه‌جا می‌شود.
به گزارش تایم، داعش از زنان برای تشکیل کمپین‌هایی در رسانه‌های اجتماعی و کمک به همسران جهادی خود، یارگیری می‌کند. حداقل ٣٠زن اروپایی در عراق و سوریه حاضر هستند که یا به همراهی همسران جهادگرشان می‌پردازند یا با هدف ازدواج راهی این کشورها در خاورمیانه شده‌اند. هرچند تعداد زنان یک‌دهم مردان است.
با همه این توحشی که هرروز بر آن هم اضافه می‌شود، مادران هم درگیرند و در این میان شاید کمی فراموش شوند. یکی می‌شود مادر«آیچه» دختر ١٩ساله هلندی که به‌تنهایی دخترش را از دست داعشی‌ها نجات داد.
دختر سال گذشته از طریق اینترنت با یک داعشی ترک‌تبار به‌نام «عمر ییلماز» آشنا شد و به قصد ازدواج با او به ترکیه و سپس به سوریه گریخت.
وقتی دختر پشیمان شد، به‌سختی با مادرش ارتباط برقرار کرد و مادر بی‌کمک نهادها به آنجا رفت ولی مشکل زمان برگشت اتفاق افتاد که او به‌خاطر فعالیت تروریستی دستگیر شد.
یا مادر خلبان اردنی که یک‌روز پس از سوخته‌شدن فرزندش خبر دق‌کردنش پخش شد و مادر خبرنگار ژاپنی که روز خود را با شنیدن خبر سربریدن فرزندش تمام کرد و در حضور خبرنگاران - کسانی که پسرش به‌دلیل همین شغل کشته شده بود - با تمام وجود می‌گریست.
این صحنه‌ها در کنار همان جنایت‌ها قرار می‌گیرد. اما مشکل اینجاست این صحنه‌ها زودتر فراموش می‌شود همان‌طور که صحنه‌های دعا و نیایش برای آزادی آنها کمتر بازتاب پیدا می‌کند.
شرق
