بیانیه زنان اصلاح طلب در اعتراض به فشارها به خانواده زندانیان سیاسی
در این بیانیه با اشاره به فرارسیدن ماه مهر آمده است:
چرا مهرورزی فقط شامل حال جاسوسان آمریکایی می شود؟
فرارسیدن ماه مهر، ماه مهربانی، می توانست نویدبخش رفتاری متفاوت از گذشته و سرشار از عطوفت و انعطاف مهرورزانه نسبت به شهروندان ایران زمین باشد به ویژه معلمان و شاگردانی که هر پاییز گویی برایشان آغاز سال است و آغاز زندگی! و برای زنان و مادرانی که وقتی صدای پای مهر را می شنوند، الفبای محبت را بانشاط بیشتری به فرزندان شان، این نوباوگان گلستان ایران می آموزند. این پاییز اما هم چنان شاهد حبس معلمین و اساتید و شاگردان و دانشجویان متعهد و حق خواه است. این پاییز از نظاره بانویی فرهیخته و دانشمند که شهره هنروری است در فضای عمومی و به ویژه در میدان تعلیم و تربیت محروم مانده است و تنها با سرک کشیدن به خانه قدیمی کوچه اختر، می تواند شاهد همسری و هم دلی و هم قدمی زهرای رهنورد با یار همیشه زندگیش، نخست وزیر محبوب امام و سکاندار کشتی مدیریت کشور در دوران دفاع مقدس باشد.
این پاییز از خانه های خالی ازجوانان، زنان و مادران بی گناه ملول است و راهش را می کشد به سوی زندان اوین تا شاهد مظلومیت کسانی باشد که جرمشان تنها حق جویی و عدالت طلبی بوده است و حکم های سنگین و فشارها و محرومیت خود و خانواده شان از حقوق شان، تاوان بیداری و آگاهی بخشی های آنان است.
فرارسیدن مهر می توانست امیدبخش باشد با آزادی همه زندانیان سیاسی و با رهایی زنانی که تحکیم خانواده بی حضورشان، صرفاً شعاری توخالی و وعده ای تبلیغاتی است! و مردانی که بی حضورشان خانواده پریشان و بی سامان است. فرارسیدن مهر می توانست موسم گره خوردن دوباره دست های مهربان همسران در دست های یکدیگر باشد و موعد جشن و سروری مهرگانی برای فرزندان، برای پدران و مادران، برای همه اعضای خانواده های زندانیان سیاسی و همه مردم ایران که هرگز رنج زندانی و خانواده اش را از زندگی روزمره شان منفک نکرده اند و بی درد سر بر بالین نگذاشته اند.
مهرماه می توانست نه تنها برای خانواده های دو شهروند آمریکایی متهم به جاسوسی بلکه برای همه خانواده های زندانیان سیاسی ایران یادآور مهرورزی باشد.
هنوز هم آغازین ماه فصل پاییز می تواند با مهربانی پیوندی نیک برقرار کند چنان که آقایان در گیرودار فعالیت های زودرس انتخاباتی شان و در لابلای افشاگری ها علیه یکدیگر و رو کردن دست های ناپاک در دولت پاک، یادشان بیاید که در اوین و دیگر زندان ها بی گناهانی روزگار می گذرانند که غیبتشان از خانه و جامعه هر روز هزینه های بیشتری بر نظام تحمیل می کند.
ما جمعی از زنان اصلاح طلب ضمن اعتراض جدی به سخت گیری های شدید بر خانواده های زندانیان سیاسی، اعم از فشارهای روانی و نیز احضارها، بازداشت ها، محاکمه ها و محکومیت های سنگین این مادران و همسران که تنها به دلیل پی گیری وضعیت عزیزانشان و دفاع از حقوق حقه خود وآنان صورت گرفته و می گیرد، امیدواریم در آستانه انتخاباتی که از شروط اولیه اصلاح طلبان برای شرکت در آن، آزادی همه زندانیان سیاسی است، شاهد تجدیدنظر در این روش های غیرعقلایی و کینه توزانه باشیم. چرا که ادامه این روند غیرعادلانه به سود هیچ کس نیست و جز بی اعتمادی هرچه بیشتر مردم و نگرانی های مجامع حقوق بشری نتیجه ای دربرنخواهد داشت.
جمعی از زنان اصلاح طلب سراسر کشور
مهرماه ۱۳۹۰
