درگذشت رضا دانشور و سکوت کانون نویسندگان ایران

شگفتی از واکنش کانون نویسندگان ایران 

 ویدا فرهودی

 

بدون آن که بخواهم به داوری بپردازم تنها یادآور می شوم که کانون نویسندگان ایران که خود در سخت ترین شرایط سانسور به کار خود ادامه داده ، اکنون در برابر مرگ یک نویسنده ی مطرح به سکوت متوصل شده است.
چرایی آن را نمی دانم و داوری در باره اش را به واکنش اعضای عزیز کانون وا می گذارم. 

اما آن چه مرا به نگارش این نوشته ی کوتاه گماشت ، ضمن یادی از رضا دانشور و زندگی پربارش،شگفتی از واکنش کانون نویسندگان ایران است که گویی اورا نادیده گرفته چرا که در واکنش به بیماری و مرگش از نوشتن متنی کوتاه درباره ی او ودر تسلیت به خانواده و دوستدارانش پرهیز کرده است.

افسوس که رضا دانشور نویسنده ی خوب وپرتلاش ایرانی هفته ی گذشته پس از مقاومتی طولانی و جانکاه دوستان، دوستداران و خوانندگان آثارش را برای همیشه تنها گذاشت.رضا دانشور مردی بود که با کتاب زندگی کرد و به رغم علاقه اش به میهن به سبب سانسور نتوانست در ایران دوام بیاورد و از سال ١٣٦١ خورشیدی ساکن فرانسه شد. دوری از وطن اما اورا از پژوهش و نوشتن دور نکرد بلکه شاید با تلاشی بیشتر به آفرینش پرداخت.

رضا دانشور ابتدا در دهه پنجاه خورشیدی با چاپ داستانهای کوتاه در نشریات و مجلات شناخته شد،انتشار رمان «نماز میت» او را به عنوان نویسنده‌ای توانمند در ایران مطرح کرد به طوری که هوشنگ گلشیری در سخنرانی خود در شب های شعر گوته، در باره ی ادبیات داستانی با اشاره به این رمان گفت که آن را نمی توان نادیده گرفت.

در این کتاب دانشور با تسلط بر زبان زندگی دو زندانی سیاسی را بازگو می کند که یکی زیر شکنجه ایستادگی نمی کند و دیگری بر آرمان خود پای می فشارد.

رمان های "عاشورا، عاشورا" و "کپرنشین‌ها"‌ و نمایشنامه‌های "کجای سال دو هزار منتظرت باشم"، "خورشید روی یخ"، "شهر لوط" و "مسافر هیچ کجا" از دیگر آثار منتشرشده اوست.
رمان "خسرو خوبان" را - که رضا دانشور با پس زمینه جنگ ایران و عراق نوشته - می توان یکی از مهم ترین رمان های نوشته شده در خارج از ایران دانست.

بدون آن که بخواهم به داوری بپردازم تنها یادآور می شوم که کانون نویسندگان ایران که خود در سخت ترین شرایط سانسور به کار خود ادامه داده ، اکنون در برابر مرگ یک نویسنده ی مطرح به سکوت متوصل شده است. چرایی آن را نمی دانم و داوری در باره اش را به واکنش اعضای عزیز کانون وا می گذارم.

ویدا فرهودی