به پیش اهل جهان محترم بود آنکس // که داشت از دل و جان احترام آزادی



دوشنبه، مرداد ۰۳، ۱۳۹۰

پيام احمد زيدآبادی به مناسبت تولد همسرش

مهدیه جانم!
برای تولدت مراسم کوچکی در سلولم برگذار کردم، در واقع تنها کاری که از دستم بر آمد.
وقتی به سرنوشتمان می‏‌اندیشم پی‌می‏برم که بیست سال پیش ما فقط همدیگر را انتخاب نکردیم، بلکه کشف کردیم.
در آن زمان شاید کمتر کسی فکر می‏‌کرد که دخترک شیطون و یک دنده و غیر سفید محمد -آقای بزرگوار- شخصیتی به غایت توانمند، خردمند، با تدبیر، شکیبا و فداکار است و می‏‌تواند از گذر سختی‌ها و رنج‌های بسیار همسر و مادری نمونه باشد.

من در کنار تو و بچه‏‌هامان خوشبختی را با همه وجودم تجربه کردم و بسیار چیزها از سلوک تو آموختم. به لطف خداوند روزی که آن تجربه‏‌های دلنشین و شیرین را از نو آغاز کنیم، دیر نیست.  پس تا آن روز تحمل و شکیبایی تنها راه چاره است.
تولدت مبارک باشد.