استاد محمد رضا شجریان

غم مخور

یـوسـف گـم‌گـشـتـه بـاز آیـد بـه کنـعـان غم مخور

کلـبــه‌ی احـزان شـود روزی گلـسـتـان غـم مخـور


گرچه منزل بس خطرناک‌ست و مقصد بس بعید


هیچ راهی نیست کآن را نیست پایان غم مخور




یـوسـف گـم‌گـشـتـه بـاز آیـد بـه کنـعـان غم مخور
کلـبــه‌ی احـزان شـود روزی گلـسـتـان غـم مخـور


این دل غـمـدیـده حـال‌ش بـه شـــود دل بـد مـکـن
ویـن سـر شـوریـده بـاز آیـد بـه سـامان غم مخـور


گـر بـهــــار عـمـــر بـاشــد بــاز بــر طرف چـمــن
چتر گل درسرکشی ای مرغ خوشخوان غم مخور


دور گــردون گــر دو روزی بــر مــراد مــا نـگـشــت
دائــمــاً یـکـسـان نـبـاشـد حـال دوران غـم مخـور


هان مشو نـومـیـد، چون واقف نـه‌ای از سرّ غیب
بـاشــد انـدر پــرده بـازی‌های پـنـهـان غـم مخـور


ای دل ار سـیـل فـنــا بـنـیــاد هـسـتـی بـر کـَنـَد
چون تـو را نـوح‌ست کشتیبان ز طوفان غم مخور


دربـیـابـان گـر بـه شـوق کـعـبـه خواهی زد قدم
سـرزنـش‌ها گـر کـنـد خـار مُـغـیـلان غـم مـخـور


گرچه منزل بس خطرناک‌ست و مقصد بس بعید
هیچ راهی نیست کآن را نیست پایان غم مخور